Bekroningen en awards voor basketspelers in de NBA

De beste basketbalspelers ter wereld spelen in de Noord-Amerikaanse competitie NBA. Stephen Curry, LeBron James, Kevin Durant en Chris Paul zijn maar enkele van de grote namen die het in 82 wedstrijden tegen elkaar opnemen. Op het einde van elk seizoen worden de beste spelers en coaches in hun categorie door de sportjournalisten bekroond met een award. De bekendste bekroning is uiteraard de MVP-award, maar er zijn nog andere belangrijke bekroningen te verdienen, waarbij de All-NBA Teams de boventoon voeren. Ook voor de beste verdediger (Defensive player of the year), beste nieuwkomer (Rookie of the Year) en beste coach zijn er zo awards.

Inhoudsopgave

• Most Valuable Player (MVP): de beste speler in de NBA
• Defensive Player of the Year: de beste verdediger
• Most Improved Player: de speler die de meeste vooruitgang boekte
• Rookie of the Year: de beste nieuwkomer
• Sixth Man of the Year: de beste reservespeler in de NBA
• Executive of the Year: manager van het jaar
• Coach of the Year
• All-NBA Teams

Most Valuable Player (MVP): de beste speler in de NBA

Tijdens de twee ronde van de play-offs wordt de trofee voor de Most Valuable Player uitgereikt. Alle spelers en fans kijken hier reikhalzend naar uit: ten slotte is er maar één MVP op meer dan 400 spelers. En zoals het vaak gaat in de sport: de nummers twee en drie worden meteen vergeten, enkel de winnaar telt.

De MVP-trofee wordt algemeen beschouwd als een bekroning voor de speler die het afgelopen seizoen (zonder de play-offs dus) het beste gespeeld heeft. Strikt gezien klopt dat niet, het is een bekroning voor de speler die het waardevolst was. Een speler die heel wat goede ploegmaats rond zich heeft, maakt dus vreemd genoeg wat minder kans om de trofee te winnen. Een speler die fantastische cijfers neerzet, maar wiens team ergens onderaan bengelt, maakt ook weinig kans. Men dient goede cijfers te hebben én een beslissende invloed op het succes van je team.

De keuze van de MVP gebeurt door ongeveer 125 sportjournalisten en verslaggevers. Zij stellen elk een lijst van vijf kandidaten op. De eerste krijgt 10 punten, de tweede 7, dan 5, de vierde 3 en de laatste krijgt nog één punt. Slechts éénmaal in de lange geschiedenis van de NBA werd een speler unaniem verkozen: Stephen Curry van de Golden State Warriors in 2016. De statistieken van Stephen Curry waren dan ook zeer indrukwekkend: hij scoorde 30 punten per wedstrijd, plukte 5 rebounds en deelde 6 assists uit. Zijn shootingpercentage was verbluffend: maar liefst 45% van zijn driepunters lukten! Twintig jaar eerder kon Michael Jordan overigens ook bijna unaniem de MVP-trofee in de wacht slepen, maar hij misliep deze nipt.

Sinds 2000 konden een aantal legendes een of meerdere keren de MVP-trofee veroveren. Tim Duncan (San Antonio Spurs) won tweemaal, net zoals Steve Nash van de Phoenix Suns. LeBron James (Cleveland en Miami) haalde de trofee al vier keer binnen. Daarmee staat hij enkel nog achter Kareem Abdul-Jabbar, Bill Russell en Michael Jordan. In 2014 was de MVP Kevin Durant van de Oklahoma City Thunder. In '15 en '16 won Stephen Curry de trofee.

Defensive Player of the Year: de beste verdediger

Waar de MVP-trofee bedoeld is om de beste totaalspeler te bekronen, reikt men deze trofee uit aan de beste verdediger. In de hedendaagse NBA lijkt het soms wel alsof verdediging niet belangrijk meer is, maar het tegendeel is waar. Verdedigen is van aard veranderd. Vroeger was verdedigen (en dus ook deze trofee) vooral een zaak van de grote jongens: de centers en power forwards. Doordat er nu veel meer driepuntpogingen ondernomen worden, is de verdediging eerder een zaak van de guards en small forwards geworden.

Dit blijkt ook uit de winnaars. In 2016 en 2015 kon Kawhi Leonard, de small forward van de San Antonio Spurs, de trofee in de wacht slepen. Met zijn gigantische handen is hij erg gevaarlijk als verdediger. De jaren voordien ging de trofee vooral naar grote jongens. Enkele bekende namen zijn dan natuurlijk de centers Dwight Howard (drie keer), Ben Wallace (vier keer) en Marc Gasol.

Most Improved Player: de speler die de meeste vooruitgang boekte

Een minder bekende bekroning is deze voor de Most Improved Player. Deze, vaak jonge, speler krijgt de trofee omdat hij ten opzichte van het voorbije seizoen de meeste vooruitgang boekte. Vaak wordt er dan bijna exclusief naar de statistieken gekeken. Wie een jaar voordien slechts tien punten per wedstrijden scoorde en er nu plots twintig maakt, heeft heel wat kans om deze trofee binnen te rijven. Helaas houden de stemmers niet echt rekening met het aantal speelminuten: veel jonge spelers starten met slechts enkele speelminuten per wedstrijd en groeien zo door. Natuurlijk volgen de statistieken dan bijna automatisch.

De winnaar in 2016 was C.J. McCollum van de Portland Trailblazers. Een seizoen eerder scoorde hij gemiddeld 7 punten per wedstrijd (in 15 minuten). Hij wist dat puntentotaal te verdrievoudigen op één seizoen: 20.8 punten per wedstrijd. Andere bekende winnaars zijn Paul George en Kevin Love. Most Improved Player kan men slechts één keer worden.

Rookie of the Year: de beste nieuwkomer

Elk jaar worden in de NBA-draft, eind juni, zestig nieuwe spelers geselecteerd. Daarnaast mogen de teams ook nog andere jonge spelers aanwerven, bijvoorbeeld spelers die in Europa of China speelden. Al deze jonge mannen maken op het einde van hun eerste seizoen kans op de Rookie of the Year Award: de trofee voor de beste nieuwkomer. Wie deze trofee wint, lijkt vaak af te stevenen op een schitterende carrière in het basketbal - al zijn er natuurlijk ook uitzonderingen. Voorbeelden zijn Mike Miller (2001), Emeka Okafor (2005) en Brandon Roy (2007). Deze spelers hadden slechts middelmatige carrières en speelden vooral een rol als reserve.

In 2016 en 2015 konden de Minnesota Timberwolves de Rookie of the Year binnenhalen: Karl-Anthony Towns en Andrew Wiggins. Het jaar voordien was de trofee voor Michael Carter-Williams van de Philidelphia 76ers - hij pakte in zijn allereerste wedstrijd in de NBA al meteen uit door bijna een quadruple double: hij maakte 22 punten, greep 7 rebounds, deelde 12 assists uit en stal 9 negen keer de bal.

Sixth Man of the Year: de beste reservespeler in de NBA

Een basketbalteam bestaat uit vijf spelers. Daarnaast zijn er natuurlijk nog reservespelers ('de bank') die de starters afwisselen. De NBA heeft een moordend schema: 8 voorbereidingswedstrijden, 82 wedstrijden in het reguliere seizoen en nog eens minstens 16 wedstrijden in de play-offs (voor de kampioen). Het spreekt voor zich dat elk team een aantal goede bankspelers nodig heeft. Deze spelers dingen mee naar de trofee van 'zesde man': Sixth Man of the Year. Om hiervoor in aanmerking te komen moet de speler vaker van de bank komen dan starten.

Al lachend zegt men wel eens dat deze trofee zou hernoemd moeten worden naar de Jamal Crawfordtrofee. Deze speler won de trofee al driemaal: twee keer met de Los Angeles Clippers en een keer met de Atlanta Hawks. Ook Lou Williams kon de trofee al meerdere malen binnenhalen, eveneens bij de Clippers. Een aantal van de grote namen uit de NBA konden deze trofee winnen ... en kwamen dus vaak van de bank: Kevin McHale (Boston Celtics), Toni Kukoc (Chicago Bulls) en James Harden (Oklahoma City Thunder).

Executive of the Year: manager van het jaar

Niet enkel de spelers kunnen een trofee winnen: er zijns ook twee awards voor de coach en executive van het jaar. Deze laatst is helemaal niet bekend, zeker niet in Europa. De man of vrouw die het afgelopen seizoen met de middelen die hij tot zijn beschikking heeft het beste team kon uitbouwen, wordt tot Executive of the Year verkozen. Deze trofee gaat vaak naar managers die door middel van trades hun team een stevige opkikker konden geven.

R.C. Buford (San Antonio Spurs), Pat Riley (Miami Heat) en Danny Ainge (Boston Celtics) zijn drie van de bekendste managers. Zij konden de award winnen door een superteam op te bouwen via trades of door de draft. Ainge verzamelde zo Paul Pierce, Ray Allen en Kevin Garnett in één team ... dat ook de titel won.

Coach of the Year

Iets bekender dan de Executive of the Year is de trofee voor Coach van het jaar. De term spreekt voor zich: hij is bedoeld voor de trainer die het meeste uit zijn team kon halen - dus niet zozeer de coach die het meeste aantal wedstrijden kon winnen. Soms lijkt het wel alsof er op deze trofee een vloek rust. In 2013 won George Karl van de Denver Nuggets de trofee. Gevraagd of hij er blij mee was, antwoordde hij: “Coach of the Year? I’m not sure I want that legacy. Have you seen what happens to guys who win Coach of the Year?” Een maand later werd hij door zijn team ontslagen na een snelle exit uit de play-offs. Zo is het al meer coaches vergaan. Straffe coaches als Tom Thibodeau, Scott Brooks, Mike Brown en Byron Scott werden een tijd na het winnen van de trofee op straat gezet ...

All-NBA Teams

De laatste bekroningen zijn die voor de All-NBA Teams. Dit zijn niet zozeer individuele bekroningen, aangezien er natuurlijk meerdere spelers in zo'n team zitten. Het First Team All-NBA bestaat uit de twee beste guards en drie beste grote jongens. Zo is er ook een tweede en derde 'team'. Ook deze teams worden verkozen. Dit zijn de absoluut beste spelers van de NBA en dus van de wereld. Een historisch voorbeeld: in 1991 bestond het first team uit Michael Jordan, Magic Johnson, David Robinson, Karl Malone en Charles Barkley ... spelers die allemaal in de Hall of Fame eindigden. Als een speler in een van deze teams belandt, krijgt hij vaak een stevige bonus van zijn team. Het is dus ook een lucratieve aangelegenheid.

Lees verder

• Amerikaans basket (NBA) volgen in Nederland en Vlaanderen