Een dressuurpaard trainen in het bos

Een dressuurtraining in het bos klinkt voor veel ruiters onlogisch. Toch lenen mooie bospaden en lange zandweggetjes zich perfect voor een serieuze dressuurtraining. Je kunt kracht, conditie en souplesse trainen. Hoe pak je dit aan? Wat zijn de voordelen en welke oefeningen zijn hier zeer geschikt voor?

Afwisseling

Het is heerlijk om met een lang teugeltje door het bos te rijden en te genieten van de omgeving en samenzijn met je paard. Dit is een heerlijk uitje voor je paard, maar dressuurmatig zal het ruiter en paard niet verbeteren. Dus je kunt het ook serieuzer aanpakken en van deze buitenrit een echte dressuurtraining maken. Het is alsnog een hele fijne afwisseling van de normale training in de rijbaan, maar nu met toegevoegde waarde.

Voordeel van trainen in het bos

Er zijn veel voordelen te noemen, maar de ruimte in het bos is toch wel een grote pre. Hele stukken rechtuit over een zandpad is erg goed voor (jonge) paarden die je nog niet te veel wilt belasten met allerlei bochten en krappe wendingen. Daarnaast is het een hele goede gehoorzaamheidstraining. Een paard krijgt in het bos veel verschillende prikkels, waardoor het paard meer moeite zal hebben geconcentreerd te blijven (denk aan wandelaars, fietsers of opvliegende vogels). Ondanks al deze afleiding moet het paard ook in het bos gehoorzaam zijn. Dit is dus een goede oefening voor een wedstrijd, waar het paard ondanks alle prikkels, ook dient te luisteren.

De meeste paarden zullen blij zijn met hun uitje naar het bos en vaak resulteert dit in een energiek en voorwaarts paard. Soms kan dit ook wel een probleem zijn, maar vaak maakt extra impuls dat het paard zijn oefeningen beter uitvoert. Als ruiter kun je door het enthousiasme van het paard volstaan met kleine hulpen en uiteindelijk is dat natuurlijk het doel. Daarnaast leidt meer impuls tot meer lichaamsgebruik en een verder ondertredend achterbeen.

Schakelen

Lange bospaden lenen zich perfect om veel overgangen te rijden. Zowel het schakelen van gang naar gang als het schakelen binnen dezelfde gang zijn hele goede oefeningen om het paard steeds scherper aan de hulpen en sneller in het achterbeen te krijgen. Het paard dient zijn lijf door deze tempowisselingen als een soort trekharmonica te gebruiken, wat het lichaamsgebruik ten goede komt. In een gewone piste word je als ruiter enigszins beperkt in het rijden van veel schakelingen door de geringe omvang van de baan, maar buiten kun je vaak wel eindeloos schakelen.

Dressuuroefeningen

Bijna alle oefeningen uit een dressuurproef zijn ook in het bos te rijden. Met zijgangen kun je als ruiter eindeloos ‘spelen’. Op een breed pad kun je het paard om en om een stukje voor het linker- of rechterbeen laten wijken (zowel in stap, draf als galop). Als het paard er qua opleiding aan toe is, dan kan ook schouderbinnenwaarts en travers gevraagd worden. Het is leuk om deze oefeningen op het bospad af te wisselen en het verbetert de souplesse van het paard. Ook eenvoudige of vliegende galopwisselingen kunnen makkelijk geoefend worden en het paard zal er vaak ook rechter in zijn lichaam van worden. De ruimte in het bos is ook ideaal om een begin te maken met de changementen-series. Een ruiter kan elke keer de wisselhulp geven op het moment dat het paard er aan toe is en niet omdat de beperkte omvang van een rijbaan dit noodzaakt. Dit betekent meer ontspanning bij het paard en verder doorgesprongen, rechtere galopwissels.

Aanvulling op de gewone training

De voorwaartse drang die de meeste paarden in het bos hebben zal positief bijdragen aan de kwaliteit van dressuuroefeningen. Bovendien krijgt een paard op een bospad geen steun van de omheining van een rijbaan, waardoor het paard meer op eigen benen en in balans zal moeten lopen. Door af en toe een klein (gecontroleerd!) sprintje te trekken werkt een dergelijke training ook nog conditieverhogend. Naast bovengenoemde voordelen van een dressuurtraining in het bos is het voor ruiter en paard ook gewoon heerlijk om eens lekker buiten de normale rijbaan te trainen.