Copa Latina: de laatste vier edities, 1953-1957

Na de eerste vier toernooien van 1949 tot 1952 is de Copa Latina uitgegroeid tot het belangrijkste internationale bekertoernooi van Europa. De winnaars (Barcelona, Benfica en AC Milan) zijn topclubs, de toernooien van hoog niveau. Het succes is echter van korte duur. In 1956 wordt het toernooi ingehaald door de veel grotere Europacup, een jaar later wordt voor het laatst om de Copa Latina gestreden.

1953: Eerste Franse overwinning

De vijfde editie van de Copa Latina vond in Portugal plaats, deels in Lissabon en deels in Oporto. Jammer genoeg lieten twee kampioenen het afweten. Voor Spanje liet Barcelona de eer aan Valencia, dat op de tweede plek was geëindigd. Voor Italië nam AC Milan deel, nummer drie van de vaderlandse competitie. Zowel Internazionale (kampioen) als Juventus (tweede) lieten verstek gaan. De deelnemers Stade Reims en Sporting Lissabon werden wel landskampioen.

AC Milan op nippertje langs Sporting

In een doelpuntrijke halve finale in Lissabon won AC Milan met de hakken over de sloot van het thuisspelende Sporting Lissabon. Na 90 minuten stond het 2-2 na twee doelpunten van de Zweedse doelpuntenmachine Gunnar Nordahl voor Milan en Vasquez en Martins voor Sporting. In de verlenging nam Sporting via opnieuw Martins de leiding, pas in de 117e minuut maakte Liedholm de 3-3. In de tweede verlenging produceerde Frignani uiteindelijk de winnende treffer.

Bram Appel plaatst zich voor de finale

Een dag later in Oporto versloeg Stade Reims de Spaanse vertegenwoordiger Valencia - dat kort daarna Faas Wilkes zou overnemen van AC Torino - met 2-1. Toch was Nederland vertegenwoordigd in deze wedstrijd. In de Franse aanval liep Bram Appel, die het doelpunten maken in deze wedstrijd overliet aan Méano en de grote ster: Raymond Kopa. Voor Valencia maakte Gago tussentijds de gelijkmaker, maar daar bleef het bij.

Sporting wint kleine finale

Thuis in Lissabon liet Sporting het natuurlijk niet gebeuren dat ze ook hun tweede wedstrijd verloren. Na een uur stond het al 4-0 tegen Valencia, door doelpunten van Vasquez (2), en Martins (2), de topscoorder van het toernooi. Badenes maakte tien minuten voor tijd de eretreffer.

Stade Reims pakt beker

Vrij onverwachts wist AC Milan de finalewedstrijd tegen Stade Reims niet te winnen, ondanks het befaamde Zweedse binnentrio Gren, Nordahl en Liedholm. Reims had echter eveneens een sterk team, met onder andere de ervaren verdedigers Roger Marche (lange tijd Frans recordinternational) en Robert Jonquet. Aanvallend zat het helemaal goed, met Léon Glovacki, Bram Appel, Francis Méano en Raymond Kopa. Laatsgenoemde scoorde twee keer in de finale (Méano één keer) in een eenzijdige finale, die in 3-0 eindigde. Voor Francis Méano was het zijn laatste hoogtepunt in zijn korte voetbalcarrière. Negentien dagen na de finale overleed hij door een auto-ongeluk, pas 22 jaar oud.

1954: Geen toernooi

De Copa Latina werd altijd kort na het einde van de nationale competities georganiseerd. In 1954 was dat echter onmogelijk, omdat vanaf 16 juni het wereldkampioenschap in Zwitserland op het programma stond, en waar Frankrijk en Italië zich voor hadden geplaatst. De eigenlijke deelnemers waren OSC Lille (Fra), Internazionale Milan (Ita), Sporting Lissabon (Por) en Real Madrid (Spa).

1955: Real Madrid begint aan zegereeks

In 1955 werd in Frankrijk de Copa Latina weer voortgezet, met ditmaal alleen de Portugese kampioen Benfica die afhaakte. In plaats daarvan maakte OS Belenenses voor het eerst zijn opwachting. Real Madrid was de andere debutant, AC Milan en titelverdediger Stade Reims waren al bekend met het toernooi.

Real Madrid naar de finale

Het kost Real Madrid niet veel moeite om Belenenses in de eerste halve finale de deur te wijzen. Belenenses kent wel een paar goede spelers, zoals verdediger Serafim en vooral de van Mozambique afkomstige topscoorder Lucas Matateu, maar als team is het onvoldoende. Voor Real scoren Zarraga en Perez Paya in een regelmatige 2-0 overwinning.

Stade Reims sterker dan AC Milan

Na de winst in de Copa Latina van 1953 is Stade Reims geen onbekende meer. Met nog veel dezelfde spelers wordt AC Milan na twee verlengingen verslagen: 3-2 (1-1, 2-2). Sörensen en Liedholm scoren voor de Italianen, Glovacki (2) en Templin voor Reims.

Real Madrid belofte voor de toekomst

Nadat AC Milan eerst Belenenses klopt met 3-1 (Ricagni (2) en Nordhal (1), Matateu scoorde voor Belenenses) en de derde plek opeist, ontmoeten een dag later Real Madrid en Stade Reims elkaar in de finale. Het is dan twaalf maanden voor de allereerste Europacupfinale, die - ook weer in Parijs - in 4-3 voor Real Madrid zal eindigen. Real Madrid treedt al aan met zeven spelers uit die beroemde Europacupfinale, Reims zelfs met negen. Ook deze finale wordt een prooi voor Real Madrid. Met een hoofdrol voor de Argentijn Hector Rial die beide doelpunten maakt in een 2-0 overwinning.

1956: Schiaffino goud waard voor AC Milan

Voor dit toernooi liet de Italiaanse kampioen Fiorentina verstek gaan, omdat de ploeg zich alvast op het Europacupseizoen 1956-57 wilde concentreren. AC Milan nam de plek van Fiorentina in. Atletico Bilbao (Spa), Benfica (Por) en OGC Nice (Fra) waren de andere deelnemers.

AC Milan buit thuisvoordeel uit

AC Milan had dit toernooi dubbel geluk. Niet alleen omdat de ploeg mocht invallen voor Fiorentina, maar ook omdat ze thuis speelden. Tegen Benfica blijft AC Milan steeds aan de goede kant van de score (2-0, dan 2-1, dan 3-1, 3-2 en 4-2). De Uruguayaan Juan Alberto Schiaffino maakt er twee, Mariani en Bagnoli elk één. De nog zeer jonge Mario Coluna (20) scoort voor Benfica, net als Caiado.

Atletico Bilbao beter dan Nice

Waarschijnlijk sprak Atletico Bilbao weinig mensen aan in Milaan. OGC Nice evenmin, wat resulteerde in het lage toeschouwersaantal van 3.900. Bilbao boekte een regelmatige 2-0 overwinning, door doelpunten van Marcaida en grote ster Arieta.

AC Milan wint voor de tweede keer

Nadat Benfica en Nice als voorafje er honderdtweeëndertig minuten over deden voordat Cavem met zijn tweede goal Benfica aan een 2-1 overwinning hielp (doelpunt van Nice van Milazzo), konden AC Milan en Atletico Bilbao aan de finale beginnen. Bagnoli opende de score voor AC Milan, Arteche maakte in de 50e minuut voor Bilbao gelijk. Vervolgens nam AC Milan in de slotfase afstand. Tien minuten voor tijd maakte Dal Monte 2-1, in de 88e minuut maakte Schiaffino aan alle twijfel een einde met zijn derde goal van het toernooi.

1957: Het laatste toernooi

De allerlaatste editie van de Copa Latina is sterk bezet, met de vroegere winnaars Benfica, AC Milan en Real Madrid. Vreemde eend in de bijt is St. Etienne, pas voor het eerst Frans landskampioen. Het toernooi eindigt waar het in 1949 begon: in Spanje, in Madrid.

Real Madrid verpulvert AC Milan

Voor 80 duizend toeschouwers wint eerst Benfica zijn halve finale van St. Etienne. In de 17e minuut maakt Calado de enige treffer. Bij St. Etienne speelt de Nederlander Kees Rijvers mee. Real Madrid maakt vervolgens gehakt van AC Milan 5-1. Vleugelaanvaller Francisco Gento maakt er drie, de grote Alfredo Di Stefano en Joseito elk één. Cucchiaroni maakte in de 30e minuut de Milanese treffer.

Real Madrid laatste winnaar

AC Milan herstelt zich enigszins in de wedstrijd om de 3e plek, door St. Etienne met 4-3 terug te wijzen. De Italiaanse doelpunten komen van Ricagni, Mariani en Bredesen, twee minuten voor tijd maakt good old Nils Liedholm (34) de winnende. Voor St. Etienne scoren Wicart, Mekloufi en Njo Lea. Rijvers blijft deze wedstrijd op de reservebank.
De finale wordt een prooi voor Real Madrid, dat aan een enkel doelpunt van Di Stefano genoeg heeft.

Logisch einde

Misschien is wel toepasselijk dat Di Stefano, de beste voetballer van de jaren vijftig, met zijn goal een punt zet achter de geschiedenis van de Copa Latina. Het WK in Zweden maakte de editie van 1958 onmogelijk. Maar belangrijker nog was dat de Europacup in de twee jaar van zijn bestaan de waarde van de Copa Latina al flink had gedevalueerd. De deelnemende landen en hun clubs hadden er gewoonweg geen trek meer in.

Landenklassement weer voor Spanje

Als allerlaatste handeling werd nog wel het landenklassement van de laatste vier edities opgemaakt. Net als in 1949-1952 was Spanje opnieuw winnaar met twaalf punten, vooral dankzij de twee overwinningen (1955 en 1957) van Real Madrid. Tweede werd Italië (elf punten, mede dankzij AC Milan), derde Frankrijk (negen punten, winst van Stade Reims) en laatste Portugal (acht punten, met slechts één finaleplek voor Sporting Lissabon).