Ajax 1933-1934: Op het nippertje landskampioen

Met overmacht werd Ajax afdelingskampioen door nummer twee VSV op tien punten achterstand te laten. In de kampioenscompetitie ging het heel wat moeizamer met de Amsterdammers. Na een zeer spannende strijd stonden Ajax, KFC en Willem II samen bovenaan en moesten er beslissingswedstrijden worden gespeeld. Zowel Ajax als KFC wonnen van Willem II zodat de laatste wedstrijd tussen de Amsterdammers en KFC de beslissing moest brengen. KFC leek kampioen te gaan worden tot dat Bob ten Have in de laatste minuut Ajax alsnog naar de landstitel schoot.

In een week tijd 22 doelpunten in Amsterdam

Na een jaar afwezigheid mochten de Amsterdammers weer aantreden voor de kampioenscompetitie. In de afdelingscompetitie was Ajax oppermachtig geweest en was kampioen geworden met liefst tien punten voorsprong op nummer twee VSV. In de kampioenscompetitie moest Ajax het opnemen tegen KFC (West 2), Willem II (Zuid), Heracles (Oost) en Velocitas (Noord).
De Amsterdamse toeschouwers die op 11 maart en 18 maart naar respectievelijk de oefeninterland Nederland-België en Ajax-Heracles voor de kampioenscompetitie waren geweest, hadden in totaal liefst 22 doelpunten gezien! Het Nederlands elftal won in het Olympisch Stadion met 9-3 met o.a. vijf doelpunten van Leen Vente, Ajax won met 9-1 met o.a. liefst zes doelpunten van Piet van Reenen. Eigenlijk zagen de achttienduizend toeschouwers in het Houten-stadion ook twaalf doelpunten, maar twee Ajax-treffers werden afgekeurd.

Net geen tien

Binnen één minuut had Piet Oudendijk de Ajacieden al op 1-0 gebracht, daarna werden in de tweede en derde minuut twee doelpunten afgekeurd. Maar van uitstel kwam ditmaal geen afstel want in de elfde, twaalfde en dertiende minuut deed Ajax het gewoon ‘eventjes’ over en nu telden de doelpunten wel. Binnen dertien minuten was de wedstrijd tegen het arme Heracles gespeeld en nog voor rust zou Ajax uit lopen naar 6-0. Pas toen Piet van Reenen een kwartier voor tijd zijn zesde en voor Ajax de negende treffer maakte, deden de roodwitten het wat rustiger aan. Ondanks de smeekbedes van de toeschouwers (‘tien, tien, tien’) lukte het Ajax niet meer om te scoren. Zelfs de eretreffer kwam niet van Almelose makelij, het was Ajacied Piet van Deyck die in eigen doel kopte …

Lang wachten

Daarna was het lang wachten voordat Ajax weer moest spelen voor de kampioenscompetitie. Pas op 15 april stond de wedstrijd tegen Velocitas op het programma. Daarvoor won Ajax haar eigen Paastoernooi door in de finale Go Ahead met 2-0 te verslaan door doelpunten Bob ten Have en Wim Volkers. Verder speelde het Nederlands elftal, met Ajacied Wim Anderiesen in de basis, een WK-kwalificatiewedstrijd tegen Ierland en wist te winnen met 5-2. In Groningen startte Velocitas met een groot offensief maar was het Ajax dat via Piet van Reenen in de laatste minuut voor rust scoorde (0-1). In de tweede helft waren de noordelingen uitgeraasd en liet Ajax, met Wim Anderiesen als grote uitblinker, prachtige combinaties zien maar gescoord werd er niet meer.

Eerste nederlaag voor Ajax

In een teleurstellende wedstrijd in het Olympisch Stadion in Amsterdam speelde Ajax op 22 april met 1-1 gelijk tegen KFC. Twee weken later stond de ‘uitwedstrijd’ op het programma, die wederom in het Olympisch Stadion voor dertigduizend toeschouwers werd gespeeld. Onder tropische temperaturen kon Ajax weer geen antwoord vinden op het nieuwe systeem van KFC, dat zeer verdedigend speelde met snelle gevaarlijke uitvallen. Uit één van die counters scoorde Jaap Mol in de twintigste minuut de 1-0. Ajax probeerde het wel en werd ook gevaarlijk maar stuitte vaak op de uitblinkende doelman Jan Veen. In de tweede helft gebeurde hetzelfde als voor de pauze, een counter van wederom Jaap Mol leverde zes minuten voor tijd de 2-0 zege op voor KFC. Ajax had haar eerste nederlaag geleden in de kampioenscompetitie.

Tussenstand

‘We gaan niet naar Rome’

Een week later kwamen de Amsterdammers wederom niet tot winst door met 1-1 gelijk te spelen in Tilburg tegen Willem II. Vooral in de tweede helft, na een 1-1 ruststand, barstte de strijd los met aan beide kanten veel gevaarlijke situaties in het strafschopgebied maar beiden doelmannen bleven onpasseerbaar. Het zou bijna een maand duren voordat Ajax weer in competitieverband zou spelen, dit was mede te danken aan o.a het Wereldkampioenschap voetbal in Italië. Het Nederlands elftal, met Wim Anderiesen in de basis, verloor meteen in de eerste ronde van Zwitserland met 3-2 en daardoor ‘gingen we niet naar Rome’.

Vier doelpunten

Op 10 juni was er eindelijk weer eens een Ajax-zege te bewonderen. Willem II, dat met veel geestdrift speelde maar de kansen niet benutte, werd met een geflatteerde 5-0 nederlaag weer naar huis gestuurd. Bij Ajax, dat technisch beter was en de kansen wel benutte, was eindelijk Piet van Reenen weer eens de grote man met vier doelpunten.

Afhankelijk van KFC

Twee weken later konden de Amsterdammers op gelijke hoogte komen met koploper KFC door de uitwedstrijd in Almelo tegen Heracles, dat alleen nog voor de eer speelde, te winnen. Ajax begon goed en kwam al in de achtste minuut op een 0-1 voorsprong door Piet van Reenen, maar echt lekker in de wedstrijd zaten de roodwitten niet. Na een half uur spelen nam Heracles het heft in handen maar kon Ajax-doelman Gerrit Keizer nog niet passeren. Dit gebeurde wel in de tiende minuut van de tweede helft door een doelpunt van Schlösser. Het overwicht van de thuisclub werd steeds groter en bij Ajax kon alleen maar tegenhouden. Tien minuten voor tijd was het wederom Schlösser die raak schoot en Heracles een zeer verdiende overwinning schonk. De schande van de eerdere 9-1 nederlaag in Amsterdam was hiermee voldoende weggepoetst. Ajax daarentegen had een grote kans laten liggen om het kampioenschap in eigen hand te houden en was nu, met nog één duel te gaan, helemaal afhankelijk van KFC.

Tussenstand

Ajax doet wat het moest doen

Op 1 juli moest Ajax aantreden tegen Velocitas, de zwakste club in de kampioenscompetitie. Maar de Amsterdammers waren gewaarschuwd, de Groningers hadden een week eerder verrassend de NVB-beker gewonnen ten koste van het sterke Feijenoord met 3-2. De roodwitten moesten winnen om nog een kans te behouden op eventuele beslissingswedstrijden tegen KFC en Willem II. In een slechte wedstrijd, zonder al te veel tempo en veel gemiste kansen over en weer, won Ajax tenslotte met 3-1 en was men in ieder geval in de kampioensrace gebleven.

Twee weken later moest in Koog aan de Zaan de beslissing vallen in de wedstrijd KFC-Willem II. De Tilburgers moesten winnen om nog een kans te maken om op de gedeelde eerste plaats te komen en KFC had aan een gelijkspel genoeg om voor het eerst landskampioen te worden. Tot grote opluchting van geheel Ajax en Willem II en tot enorme teleurstelling van KFC wonnen de tricolores uit Tilburg met 2-3!

Uitslagen

Eindstand

Beslissingswedstrijden!

Er moest dus een beslissingscompetitie komen om de landskampioen aan te wijzen. Duidelijk was vooraf dat bij een gelijke stand het doelsaldo van de kampioenscompetitie de doorslag zou gaan geven. Alle wedstrijden zouden in het Olympisch Stadion in Amsterdam worden gespeeld, waarbij Ajax dus in het voordeel was als men weer gelijk zou eindigen door het betere doelsaldo.

Ajax en KFC winnen

Op dinsdag 24 juli deelde Ajax meteen de eerste klap uit door het duel tegen Willem II met 4-1 te winnen. Beide ploegen waren aan elkaar gewaagd maar de Amsterdamse aanval was doortastender geweest dan die van de Tilburgers, al kwam het verschil pas in de slotfase definitief tot stand. Een dag later won KFC met 2-1 van Willem II en dus kwam er op 26 juli een echte finalewedstrijd om te bepalen wie er landskampioen zou gaan worden.

In de laatste minuut alsnog landskampioen

Op een door de regen glad geworden veld stond Ajax na twintig minuten spelen al met 0-2 achter door doelpunten van Van Meel en Van ’t Kaar. Maar de roodwitten waren hierdoor niet aangeslagen en kwamen in de 68e minuut op 1-2 door een schot van Henk Mulders. Het merendeel van de twintigduizend toeschouwers ging fanatiek achter de ploeg staan om de gelijkmaker, en dus eigenlijk het winnende doelpunt, binnen te schreeuwen. Kans op kans volgde voor de Ajacieden en ook KFC had via levensgevaarlijke counters de mogelijkheid om de strijd definitief te beslissen. Nog één minuut was er te spelen en de ploeg uit Koog aan de Zaan voelde zich al een beetje landskampioen totdat Bob ten Have de droom van vele duizenden KFC-supporters aan diggelen schoot. In een onoverzichtelijke mêlee van spelers was het Bob ten Have die het laatste tikje gaf en zijn vijfde doelpunt in de kampioenscompetitie maakte en zijn ploeg het vijfde landskampioenschap in haar bestaan bezorgde. Tientallen Ajax-supporters begonnen bezit te nemen van het veld maar werden hardhandig door politieagenten en suppoosten teruggeslagen. Maar het kon de pret niet drukken want enkele minuten later werd de kampioensploeg op de schouders van het veld gedragen.

Een zeer lang seizoen afgesloten

Ajax kon een heel lang competitieseizoen eindelijk afsluiten. Op 17 september 1933 was men in de afdelingscompetitie begonnen tegen ADO met een winst van 1-4 winst en tien maanden later werd pas de laatste wedstrijd tegen KFC in de kampioenscompetitie gespeeld. Ook deze laatste competitie duurde voor de Amsterdammers liefst vier maanden.

Uitslagen

Eindstand

Topscorers

Selectie