Wereldelftal wordt wereldkampioen: Frankrijk 1998-2000

In de loop der jaren zijn er heel wat voetbalteams die tot de verbeelding hebben gesproken. Het Franse team dat in 1998 in eigen land de wereldtitel won is een dergelijk team. Als eerste ploeg won Frankrijk als wereldkampioen de Europese titel voetbal. Het spel kenmerkte zich door een "overbezet" middenveld met 5 spelers. Waarvan 2 spelers defensief dachten en 3 offensief. Je kunt dit ook als een 4-2-3-1 systeem beschouwen.

Europees kampioenschap 1996

De Bulgaar Kostadinov dompelde in 1993 met zijn doelpunt heel Frankrijk in diepe rouw. De Fransen misten door het 1-2 verlies voor de tweede maal achter elkaar het wereldkampioenschap. Bondscoach Gerard Houllier werd opgevolgd door Aimé Jacquet en die hield er een apart selectiebeleid op na. Hij selecteerde niet de beste Franse spelers, maar het beste team. Zodoende speelden Eric Cantona en balvirtuoos Davide Ginola zelden nog een interland. Beide ontbraken zelfs in de selectie voor het Europees kampioenschap 1996, waar Frankrijk zich zonder nederlaag voor plaatste.

Op dit toernooi zou de basis gelegd worden voor latere successen. Tijdens het toernooi werd de complete verdediging “verbouwd”. Marcel Desailly zakte van het middenveld terug naar het centrum van de verdediging. Lizarazu won de concurrentiestrijd van di Meco voor de linksbackpositie. De jonge Lilian Thuram verdrong rechtsback Angloma uit de basis. Alleen Laurent Blanc bleef onomstreden als centrale verdediger en leider van de defensie. Centraal op het middenveld controleerde Didier Deschamps de zaak en had Frankrijk na jaren in de persoon van spelmaker Zinedine Zidane een waardig opvolger voor Michel Platini. Op het EK'96 drong Frankrijk door tot de tweede ronde en had daarin strafschoppen nodig om Nederland uit te schakelen. In de halve finale verloren “Les Blues” na penalty’s van het verrassende Tsjechië.

Wereldkampioenschap 1998

Het WK'98 werd in Frankrijk gehouden en zodoende speelde Frankrijk louter oefenwedstrijden. Hierdoor kregen Petit en keeper Barthez de tijd om zich in de basis te spelen. Vooral de verdediging stond als een huis, als het vijftal Barthez-Thuram-Blanc-Desailly-Lizarazu aan de aftrap verscheen verloor Frankrijk 35(!) maal op rij niet. De centrumspitspositie is echter een zorgenkindje. In 5 jaar tijd worden er talloze spelers geprobeerd o.a. Djorkeaff, Loko, Dugarry, Henry, Guivarc’h, Anelka, Trezeguet en Wiltord. Allen zonder echt succes. Dit probleem werd (deels) verholpen door 4-5-1 te voetballen, zodat er slechts één "matige" spits hoefde te spelen. Henry, Wiltord en Djorkaeff bleken beter uit de voeten te kunnen op de vleugels de andere opties kwamen kwaliteit te kort, of waren nog wel erg jong (zoals Trezeguet). Maar er moest natuurlijk iemand in de spits staan.

De Fransen maakten hun favorietenrol in 1998 waar en geheel volgens verwachting sleepten zij hun eerste wereldtitel in de wacht. Ondanks het ontbreken van een echte topspits, maar de rest van het team (vijfmansmiddenveld en de betrouwbare defensie) was sterk genoeg om wereldkampioen te worden in eigen land. In de halve finale tegen Kroatië beleefde rechtsback Lilian Thuram zijn hoogtepunt van zijn loopbaan. Hij scoorde zijn twee enige interlanddoelpunten (in 142 interlands) en schoot daarmee Frankrijk naar de finale. Ster van het toernooi werd Zidane die in december 1998 uitgeroepen werd tot Europees en wereldvoetballer van het jaar. Pechvogel was Laurent Blanc die door een tweede gele kaart in de halve finale, geschorst was voor de finale. Zodoende was hij geschorst voor de mooiste wedstrijd van zijn leven.

Europees kampioenschap 2000

In de geschiedenis was het nog niet voorgekomen dat de wereldkampioen ook Europees kampioen werd. In 2000 kon Frankrijk geschiedenis schrijven en dat deed het ook. Onder leiding van de nieuwe coach Lemerre werden de Fransen Europees kampioen met vrijwel dezelfde selectie en basiself. Dit toernooi werd de "zwakke" plek in het Franse team (spits) juist de held. In de finale viel de jonge David Trezeguet in voor de tegenvallende Christophe Dugarry. In de verlenging tegen Italië schoot Trezeguet de bal in het dak van het doel en bezorgde Frankrijk de Europese titel.

De kracht van het Franse voetbal werd onderstreept doordat er in heel Europa Fransen bij Europese topclubs voetbalden die zelden of nooit werden geselecteerd. Grimandi (Arsenal), Dacourt (Leeds), Frey (Inter), Dutruel (Barcelona) en Boghossian (Parma) zijn daar enkele voorbeelden van. Tijdens het wereldkampioenschap 2002 ging het volledig mis met Frankrijk. Ze scoorden geen enkel doelpunt en speelden eenmaal gelijk. Hierna werd de selectie op meerdere plaatsen vernieuwd en haalde Frankrijk in 2006 weer de WK-finale, waarin het verloor van Italië.

Wereld(s)team

Het is eigenlijk niet juist om over het Frans elftal te praten, want de spelers komen letterlijk vanuit de hele wereld. Christian Karembeu komt oorspronkelijk van Nieuw-Caledonië in de Oceanië. De ouders van Zidane zijn Algerijns en de opa’s van Djorkaeff en Boghossian zijn beiden Armeniër. Lizarazu is een echte Bask die net over de Frans-Spaanse grens in Frankrijk is geboren. Keeper Lama werd in Frans Guyana geboren. Lilian Thuram zag zijn eerste levenslicht op Guadeloupe. De ouders van Henry komen van Guadeloupe en Martinique. Patrick Viera en Ibrahim Ba komen oorspronkelijk uit Senegal. Marcel Desailly werd in de voormalige Engelse(!) kolonie Ghana geboren. Tenslotte is de vader van Trezeguet Argentijn. Kortom een wereldteam werd wereldkampioen!

Spelers die voor het WK1998 en EK2000 geselecteerd waren