Biografie Isabelle Beernaert

Toen ze in 2009 vanuit ons buurland België naar Nederland kwam was ze direct geliefd bij het publiek. Ze zorgt in So You Think You Can Dance voor weergaloze choreografieën en ook haar producties zijn in trek bij zowel het Nederlandse als het Belgische publiek, maar wie is Isabelle Beernaert eigenlijk? En waar vindt ze de inspiratie voor haar aangrijpende choreografieën?

Biografie

Isabelle Beernaert is geboren in Kortrijk, België, op 25 oktober 1973. Ze is opgegroeid met drie zussen, een Belgische vader en een Italiaans/Franse moeder. Ze had in eerst instantie nog een broertje en zusje maar deze verloor Isabelle al op jonge leeftijd.
Haar vader was een jazz-muzikant en hij had samen met haar moeder een muziekzaak. Van haar twee zussen koos de een de tekenacademie en de ander het conservatorium.

Toen Isabelle op haar achtste aan haar ouders vroeg of ze naar de balletschool mocht stemden ze toe, maar ze waarschuwden dat ze het dan wel alleen zou moeten doen (ze moest op internaat). Toch begon ze op haar achtste aan de Koninklijke Balletschool van Antwerpen. Op haar negende kreeg ze haar eerste grote rol toebedeeld, ze speelde de jonge versie van het hoofdpersonage uit de opera 'Gansendonck'. Op de balletschool kreeg ze te maken met zowel binnenlandse als buitenlandse choreografen, ook deed ze stages in het buitenland. Uiteindelijk koos ze voor een specialisatie modern-jazz en deze voltooide ze aan "Centre internationale de formation professionelle danse modern-jazz" in Parijs. Naast de balletschool volgde ze ook vakken aan de muziek- en tekenacademie.

In 1993 werd ze als eerste blanke toegelaten tot het Alvin Ailey Dance Theatre (een begrip in de moderne dansgeschiedenis waar diepe religie en plezier in het leven werden gebruikt in razendsnelle en passionele scenes). Toen ze hier net danste bleek dat ze in verwachting was van haar eerste kind, ze koos voor het moederschap. De combinatie tussen de danswereld en het moederschap bleek zwaar en het ontbrak haar dan ook aan rust. Toen ze uiteindelijk terugkeerde naar België kon ze zich artistiek gaan ontwikkelen. Later kreeg ze nog twee kinderen van twee verschillende vaders. Ze had een gecompliceerd liefdesleven waarin ook trauma's een rol hebben gespeeld.

Toen ze naar Nederland kwam voor So You Think You Can Dance bracht dit haar in contact met een nog groter publiek. Doordat ze net uit een heftige relatie kwam had ze veel inspiratie voor choreografieën. Het publiek vond het prachtig. Dit leidde tot grote populariteit en ook tot haar eigen producties.

Producties

Isabelle Beernaert is in haar creaties en producties altijd bezig het dagelijkse, normale leven om te buigen naar een buitengewone choreografie. Haar choreografieën zorgen voor herkenning bij het publiek door het gebruik van gevoelens en gebeurtenissen die nagenoeg iedereen meemaakt in zijn of haar leven.

Ne Me Quitte Pas (2010)

Ne Me Quitte Pas gaat over een verloren liefde. Deze productie was gebaseerd op de relatie die ze vlak daarvoor had afgebroken. De relatie is over, maar er is wel een kind waardoor ze nog steeds vastzat aan haar vorige partner. Dat werkte verstikkend. De verstikking en de onmacht komen terug in de voorstelling.
De scènes zijn emotioneel en heftig en volgen elkaar in rap tempo op waarbij het verlies van een grote liefde als rode draad door de productie heenloopt.

Et Après (2011)

Et Après is het vervolg op Ne Me Quitte Pas. Het is emotioneel maar is tegelijkertijd een oproep om positief te blijven na tegenslagen en deze sterker te boven te komen.
Het stuk begint met het geluk van twee verliefde mensen maar dit geluk slaat al snel om in slaande ruzies. Nadat de relatie beëindigd is heeft de vrouw veel last van liefdesverdriet terwijl de man gelukkig is met een ander. Wanneer de vrouw over haar verdriet heen is en op het punt staat een nieuwe relatie in te stappen wil de man haar toch terug. Ze wijst hem af en kiest ervoor haar eigen leven in te vullen en de toekomst in te gaan met haar nieuwe liefde.

C'est la Vie (2012)

De productie C'est La Vie van Isabelle Beernaert is een samenvoeging van haar eerdere producties Ne Me Quitte Pas en Et Après. Tezamen vertellen de voorstellingen een (deels) autobiografisch verhaal over de choreografe.

Red, Yellow & Blue (2013)

In Red, Yellow & Blue staat vooral de kijk op de wereld (van Isabelle) centraal in het stuk en de liefde die nodig is in deze harde wereld. De verschillende fases van de liefde worden opvolgend onderverdeeld in de kleuren rood, geel en blauw. Het stuk begint met een filmpje van harde beelden uit de wereld, wat opgevolgd word door een prille liefdesscène. Hierna zijn de kleuren te herkennen in subtiele details in de kostuums en aan de manier van dansen.
Rood staat voor de passievolle fase; Spaanse ballads, danseressen vol verlanger en duetten met erotische tintjes. Geel staat voor de vrolijke (aan elkaar gewend) fase; jazz en vooral humor staat centraal in dit hoofdstuk. Uiteindelijk staat blauw voor het verdriet wanneer de liefde over is.
In deze productie staat de moderne dans centraal maar daarnaast zijn ook invloeden van hiphop, breakdance en ballet aanwezig.

Glass (2014)

Glass gaat over de mens en haar emoties, schoonheid en imperfecties. Het is een beladen voorstelling met frustraties, verdriet en verlangen.
Een vrouw gekleed in een jurk met lange sleep komt op, haar gezicht staat angstig en haar handen betasten de muur op een zoekende wijze. Later in de voorstelling is zij soms aanwezig als toeschouwer in een glazen box. Als toeschouwer ziet ze meerdere personages die worstelen met zichzelf en met hun relaties met anderen. De personages lijken verschillende kanten van de vrouw in de box te zijn.

Televisie

In Nederland en België is Isabelle Beernaert vooral bekend geworden door haar optredens als choreografe in de tv-shows The Ultimate Dance Battle en So You Think You Can Dance.

The Ultimate Dance Battle

In 2011 heeft Isabelle Beernaert The Ultimate Dance Battle gewonnen. Dit is een talentenjacht waarbij 5 choreografen met behulp van hun eigen geselecteerde crew de strijd met elkaar aangingen. Iedere aflevering was er een nieuwe opdracht voor de choreografen en hun crews. Bij winst mocht de desbetreffende choreograaf een teamlid ruilen met een lid van een andere crew. Op deze manier konden de choreografen hun eigen crew sterker maken. De concurrentie van Isabelle bestond in 2011 uit Laurent Flament, Shaker, Rinus Sprong en Koen Brouwers & Roemjana de Haan.
Door de winst heeft zij zelf 25.000 euro gewonnen en ieder teamlid won 5.000 euro.

So You Think You Can Dance

Vanaf 2009 is Isabelle Beernaert modern choreografe bij het TV-programma So You Think You Can Dance. Dit is een talentenjacht waarvoor honderden dansers auditie doen. Uiteindelijk mogen er 9 mannelijke en 9 vrouwelijke dansers overblijven en deze nemen het tegen elkaar op in de liveshows. Zij zullen zich in deze liveshows in solo's, duo's en groepsroutines laten zien in verschillende stijlen (en zich hiermee ontwikkelen tot allround dansers).
De winnaar die zich het beste als allround danser heeft ontwikkeld krijgt een Amerikaanse dansstudie naar keuze, een geldprijs, een rol in een entertainmentproductie en de titel Beste danser van de lage landen.

Prijzen

• 2007, de KBC dans award voor jonge choreografen
• 2011, The Ultimate Dance Battle
• 2012, De Dans Publieksprijs voor Et Après
• 2013, De Dans Publieksprijs voor Red, Yellow & Blue