RSC Anderlecht: 9 legendarische spelers en grote clubiconen

RSC Anderlecht is de succesvolste club in de geschiedenis van het Belgische voetbal. Niemand heeft een indrukwekkender palmares aan landstitels en Belgische of Europese bekers bij elkaar gesprokkeld. Anderlecht kende in haar geschiedenis heel wat iconen en legendarische sterren. Sommige spelers staken er dermate met kop en schouders bovenuit dat hun naam nog nazindert. Voetballers als Mermans en Jurion leidden de club naar mooie resultaten in de vroegste decennia na de Tweede Wereldoorlog. Later zag het Astridpark toptalenten als Paul Van Himst, Robbie Rensenbrink en Jan Mulder schitteren. Ook vedetten als Pär Zetterberg, Enzo Scifo en Luc Nilis zijn nog lang niet vergeten in de harten van de paars-witte supporters.

• RSC Anderlecht: spelers en clubiconen
• Robbie Rensenbrink
• Jef Jurion
• Paul Van Himst
• Enzo Scifo
• Pär Zetterberg
• Luc Nilis
• Jan Mulder
• Jef Mermans
• Ludo Coeck

RSC Anderlecht: spelers en clubiconen

Voetbalclub Anderlecht heeft steeds de nadruk op het aantrekken van talentrijke spelers gelegd. De filosofie van het huis is bij vriend maar ook bij vijand bekend: Anderlecht wil niet alleen winnen. Het moet ook met fraai voetbal gebeuren. Om het met de woorden van het clubbestuur te zeggen: 'We willen champagnevoetbal zien'.

In het verleden is de club er bij momenten in geslaagd om dat sprankelend voetbal ook op de mat te leggen. Wie goed voetbal wil brengen heeft dan ook spelers nodig die bulken van techniek. Voetballers waarvoor mensen graag naar het stadion komen, omdat ze nu eenmaal mooie dingen laten zien met de bal aan de voet.

Heel wat clubiconen drukten door de jaren heen hun stempel op het spel van Anderlecht. Hun namen dwingen daarom in het Astridpark nog steeds respect af.

Robbie Rensenbrink

De beste ooit?

Robbie Rensenbrink werd bij een poll in 2008 door de Anderlecht-supporters uitgeroepen tot de beste speler ooit. De Nederlandse ‘slangenmens’ speelde in de jaren zeventig van de twintigste eeuw een bepalende rol bij het behalen van Anderlecht's beide ‘Europacups II’. Dribbels, snelheid en een verbluffende techniek: Rensenbrink had het allemaal.

Hij speelde maar liefst 261 wedstrijden voor Anderlecht en scoorde daarin 141 doelpunten. In 1973 werd hij topschutter in België. Drie jaar later prijkte de Gouden Schoen in zijn trofeeënkast.

Hoge bomen vangen veel wind en er was ook kritiek op Rensenbrink. Volgens sommigen spande hij zich in de 'kleine' wedstrijden tegen mindere ploegen niet echt in en ging hij alleen in topwedstrijden voluit. Robbie zelf heeft dit altijd ontkend.

Maar coach Raymond Goethals, alias 'de tovenaar' en zelf een kleurrijk en veelbesproken figuur, steunde zijn vedette door dik en dun. 'Voor galawedstijden trekt Robbie zijn smoking wel aan', aldus Goethals.

Oranje

Ook voor Oranje was Rensenbrink in de jaren 1970 erg belangrijk. Het Nederlands elftal schopte het in die periode ver en bereikte zelfs de finale van het WK in 1974 en 1978. Rensenbrink had toen een grote bijdrage in het succes van Oranje.

Jef Jurion

Carrière

Jurion, een van de weinige voetballers met bril, speelde van 1954 tot 1968 voor paars-wit en was één van de leiders op het veld. Hij werd in 1957 en 1962 tot Gouden Schoen verkozen. Jurion was een belangrijke centrale middenvelder voor paars-wit en was vaak de draaischijf van het elftal.

Later zou Jurion ook nog voor AA Gent en Lokeren spelen, al was hij toen al op zijn retour. Hij speelde tijdens zijn carrière ook 64 matchen voor de nationale ploeg en maakte daarin negen doelpunten.

'Mister Europe'

Zijn bijnaam ‘Mister Europe’ ontstond toen Anderlecht in 1962 het grote Real Madrid versloeg met 1-0. De woorden van voetbalcommentator Rik De Saedeleer, ‘Jef, doe eens iets jong’, waren nog niet koud of Jurion trapte de 1-0 voorbij de Madrileense doelman. In de terugmatch in Madrid werd het 3-3 en Anderlecht stootte door naar de volgende ronde.

Paul Van Himst

Prestaties

Paul Van Himst ofwel ‘Polle Gazon’, 'Popol' of ‘Le Pélé blanc’ (de blanke Pélé) is een van de meest legendarische figuren uit de geschiedenis van het Astridpark en het Belgisch voetbal. Viervoudig Gouden Schoen en in 1965 zelfs vierde in de verkiezing van de Europese voetballer van het jaar: niemand doet het hem na.

Al op zijn zestiende belandde hij in het eerste elftal van Anderlecht, omdat hij gewoon te goed was. Hij had een neus voor goals en blonk door zijn techniek als tiener al uit op het veld. Zijn eerste Gouden Schoen kreeg hij al op zijn achttiende in 1961.

Van Himst groeide bovendien steeds meer uit tot een echte leider. In de loop der jaren nam hij ook de aanvoerdersband over van Jef Jurion.

Niet voor niets beschouwt men Van Himst als een van de beste Belgische voetballers aller tijden. Hij scoorde veel doelpunten, gaf belangrijke assists en had een fantastische techniek. In 1964, 1966 en 1968 werd hij topschutter in de Belgische competitie.

Coach

In de jaren tachtig was Van Himst ook als trainer succesvol. Hij leidde RSC Anderlecht naar de landstitel en Supercup in 1985 en veroverde de UEFA Cup in 1983. Hij was ook een tijdje bondscoach van het nationale Belgische elftal en leidde de Rode Duivels naar het WK 1994 in de Verenigde Staten.

Enzo Scifo

Enzo Scifo was een van de beste aanvallende middenvelders ooit bij RSC Anderlecht. Het was nota bene Paul Van Himst, in 1982 trainer van de club, die Enzo Scifo naar het eerste elftal liet doorgroeien. Een keuze waar hij nooit spijt heeft van gehad, want de amper zeventienjarige Scifo ontpopte zich al gauw tot een sterke aanwinst en vaste waarde.

In het seizoen 1984-1985 werd Scifo de absolute ster van het Belgisch voetbal. Vooral de Europese match tegen Fiorentina in november 1984 was legendarisch. Fiorentina was op papier sterker en had sterspelers als de Braziliaan Socrates in zijn rangen.

Maar Scifo steeg boven zichzelf uit, speelde de Italianen helemaal zoek en scoorde zelf het laatste doelpunt. Eindstand RSC Anderlecht-Fiorentina: 6-2.

Pär Zetterberg

Wie herinnert zich niet de Zweedse middenvelder Pär Zetterberg? Onder zijn impuls behaalde paars-wit verschillende landstitels. Hij won twee keer de Gouden Schoen en werd ook meermaals verkozen tot profvoetballer van het jaar.

Hij speelde voor RSC Anderlecht van 1989 tot 2000. Aanvankelijk kreeg hij van toenmalig coach Aad de Mos weinig speelkansen. Van 1991 tot 1993 werd de kleine Zweed zelfs uitgeleend aan Charleroi. De Mos geloofde niet in Zetterberg en vond dat iemand met suikerziekte niet geschikt was voor het topvoetbal. Vanaf 1993 keerde Zetterberg terug naar het Astridpark en schitterde als nooit tevoren.

Van 2000 tot 2003 speelde hij drie seizoenen voor het Griekse Olympiakos Piraeus, maar hij keerde in 2003 terug naar Anderlecht waar hij tot 2006 het team nog op sleeptouw nam.

Zetterberg had een bijzonder hechte band met voorzitter Roger Vanden Stock, die hem als zijn zoon beschouwde. De legende wil dat de sterspeler tranen met tuiten heeft geweend, toen hij de voorzitter op de hoogte bracht van het financieel onmogelijk te weigeren aanbod van Olympiakos.

Luc Nilis

RSC Anderlecht

Van 1986 tot 1994 speelde Luc Nilis in de spits bij RSC Anderlecht. Nu nog herinneren de fans zich zijn unieke pareltjes van doelpunten. Nilis had een fenomenale traptechniek en demonstreerde die tijdens vrije trappen.

Heel wat van zijn goals zijn dan ook om in te kaderen: stiftertjes, afstandsschoten in de kruising, hakjes…Nilis liet het allemaal zien tot groot jolijt van het publiek. De aanvaller serveerde champagnevoetbal en het Vandenstockstadion smulde er met grote teugen van.

PSV Eindhoven

In 1994 trok Nilis, wat misnoegd door de voortdurende kritiek van de Belgische pers, naar PSV Eindhoven. Hier werd hij pas echt naar waarde geschat. Nilis werd er een belangrijke speler en clubicoon. Hij speelde in PSV samen met het Braziliaanse toptalent Ronaldo, die na zijn carrière in interviews liet vallen dat hij nooit met een betere spits had samengespeeld.

Aston Villa

In 2000 ging Nilis van PSV naar Aston Villa in de Engelse Premier League. Jammer genoeg raakte hij al in de derde wedstrijd zwaar geblesseerd.

Nilis probeerde nog te revalideren maar moest uiteindelijk opgeven. De carrière van een van de grootste talenten in de Belgische voetbalgeschiedenis eindigde zo in mineur.

Jan Mulder

Prestaties

Jan Mulder groeide op in Groningen en belandde in de jaren zestig in het Astridpark. Zijn debuut maakte hij in de bekermatch Anderlecht-Marchienne op 6 oktober 1965. Resultaat: 16-0. Mulder scoorde vijf keer.

Jan was een rasechte spits in hart en nieren met veel kracht en techniek. Van 1965 tot 1972 schitterde hij bij paars-wit en speelde samen met vedetten als Van Himst, Jurion, Devrindt en Puis de pannen van het dak.

Transfer naar Ajax

Na de komst van trainer Georg Kessler in 1971 voelde Mulder zich steeds minder goed in zijn vel in het Astridpark. Het boterde niet tussen de coach en vedetten als Mulder en Van Himst. In 1972 verliet hij Anderlecht om bij Ajax te gaan voetballen.

Een aanslepende knieblessure gooide echter roet in het eten en Mulder kwam nauwelijks aan spelen toe. Na het seizoen 1974-1975 werd hij door zijn knieletsel medisch afgekeurd. Er zat voor Mulder, toen pas dertig jaar, niets anders op dan zijn schoenen aan de wilgen te hangen.

Jef Mermans

Mermans bijgenaamd ‘de Bombardier’ staat symbool voor de periode waarin RSC Anderlecht voor het eerst uitgroeide tot een club die meespeelde voor de prijzen.

Voorheen had paars-wit vooral aangemodderd in de Belgische eerste klasse. In 1942 kocht Anderlecht hem van Tubantia Borgerhout voor 125.000 frank, omgerekend een belachelijke 3000 euro maar toen een recordbedrag.

Hij ontpopte zich bij Anderlecht al gauw tot topschutter. Grote Europese clubs stonden in de rij om hem over te nemen, maar Mermans sloeg het aanbod telkens af. Na vijftien seizoenen in paars-wit shirt sloot hij zijn carrière af bij Merksem.

Ludo Coeck

Prestaties

Een gracieuze middenvelder met een mooi schot, zo kan je Coeck het best omschrijven. ‘Ludo Boem’, zoals hij werd genoemd omwille van zijn afstandsschoten, liep letterlijk over van het talent. Van 1972 tot 1983 speelde hij voor RSC Anderlecht. Hij speelde ook meer dan veertig wedstrijden voor de Rode Duivels.

Zijn debuut maakte Coeck in november 1972 onder trainer Georg Kessler in de topper tegen Standard Luik. Toch brak hij pas echt door een seizoen later onder coach Urbain Braems.

Coeck groeide uit tot een bepalende spelverdeler op het middenveld. Hij was intelligent en 'las' het spel als geen ander. Daar voegde hij nog zijn indrukwekkende traptechniek aan toe.

'Playboy' Coeck besteedde veel aandacht aan zijn uiterlijk en was graag gezien bij de supporters. 'Koekoek, koekoek!' weerklonk vaak als aanmoediging door het stadion.

Helaas sukkelde hij ook vaak met blessures, maar nog steeds beschouwt men Coeck als een van de beste voetballers uit de geschiedenis van de club.

Drama

In oktober 1985 sloeg het noodlot toe. Op de autosnelweg tussen Antwerpen en Brussel ging Coeck’s wagen op een drijfnat wegdek uit de bocht. Twee dagen later bezweek hij aan zijn verwondingen. Eén van de sierlijkste spelers uit de geschiedenis van het Belgisch voetbal was niet meer.