De Ronde van de Filippijnen

Bij wielrennen denk je niet meteen aan de Filippijnen. Toch werd daar in 2014 voor de 53e keer de Ronde van de Filippijnen gehouden. Wat moeten we ons daar bij voorstellen? De Filippijnen waren eeuwenlang een Spaanse kolonie. Na de Spaans-Amerikaanse oorlog van 1898 werd het een Amerikaanse kolonie en sinds 1946 is het een onafhankelijk land.Het land omvat ruim 7.000 eilanden. Luzon is het grootste eiland, bijna drie keer zo groot als Nederland. De hoofdstad Manilla ligt op dit eiland. Het andere grote eiland is Mindanao in het zuiden van het land. Er zijn nauwelijks bruggen tussen de eilanden, alleen Samar en Leyte zijn verbonden door een brug over de zeestraat tussen beide eilanden. Het organiseren van een wielerronde kent dan ook zijn beperkingen: in de praktijk is de ronde meestal beperkt tot Luzon.

Een stukje historie

De naam en het parcours van de wedstrijd zijn in de loop van ruim een halve eeuw nog al eens aangepast. In chronologische volgorde:

Tour of Luzon

De wedstrijd ontstond in 1955 als wedstrijd van Manilla naar Vigan in het Noorden van Luzon – van de hoofdstad met z’n oude Spaanse centrum (Intramuros) naar één van de weinige steden in de Filippijnen die bewaard zijn gebleven uit de Spaanse koloniale tijd. Vigan staat op de wereld erfgoed lijst. In de volgende jaren wordt het parcours geleidelijk uitgebreid tot een volwaardige Ronde van Luzon.

Tour ng Pilipinas

In de zeventiger jaren maakt de wedstrijd uitstapjes naar andere eilanden – een echte Ronde van de Filippijnen.

Marlboro Tour

Eind zeventiger jaren wordt Marlboro sponsor van de wedstrijd. Misschien niet een product dat je direct associeert met wielrennen, maar tot in de zeventiger jaren van de vorige eeuw reden Nederlandse wielrenners ook met 'Willem II' (sigaren) op hun truitje. Het parcours wordt steeds langer, tot wel 3.500 kilometer.
Vanaf 1997 wordt het deelnemersveld internationaal: er nemen Aziatische ploegen uit andere landen deel aan de wedstrijd. Marlboro stopt als sponsor in 1998.

Le Tour de Filipinas

Vanaf 2002 wordt de wedstrijd weer verreden met wisselende sponsors. De laatste jaren als Le Tour de Pilipinas, duidelijke verwijzing naar de meest bekende Ronde.
Sinds 2010 is de wedstrijd opengesteld voor wielrenners uit de hele wereld. De wedstrijd omvat vier etappes, de totale lengte is de laatste jaren ongeveer 600 kilometer.

Parcours Le Tour de Filipinas 2014

In 2014 is de wedstrijd gehouden van 21 tot 24 april. April en mei zijn de heetste maanden van het jaar in dit deel van de wereld. De gemiddelde temperatuur in Manilla is dan 29˚ Celsius. Eigenlijk zou de wedstrijd dus beter in januari gehouden kunnen worden, de koelste maand, maar het is niet anders.

Het parcours doet dit jaar de regio ten Noorden van Manilla aan. De eerste etappe loopt tussen twee vroegere Amerikaanse bases, Clark (luchtmacht) en Olongapo (marine). De tweede etappe is het meest luxe: over brede en goed onderhouden tolwegen - waar de Filippijnen er niet veel van heeft - tussen Olongapo en Cabanatuan. Daarna verder naar het noorden met als finish Bayombong. En tot slot de Koninginne-etappe, de bergen in naar de zomerhoofdstad Baguio. Met dit parcours valt het te verwachten dat de beslissing in de laatste etappe gaat vallen, daar kunnen de verschillen gemaakt worden.

Deelnemersveld

De wedstrijd heeft een internationaal deelnemersveld, met ploegen uit Australië, Brunei, Indonesië, Ierland, Iran, Japan, Kazachstan, Maleisië, Mongolië, Singapore, de Verenigde Arabische Emiraten en Zuid-Korea. Uiteraard aangevuld met de beste wielrenners uit het thuisland.

Verslag

In de eerste etappe ontsnapt een kopgroep van twaalf renners. Het laatste deel van de etappe is heuvelachtig, dwars door het Bataan schiereiland met een paar klimmen tot 800 meter hoog. De Australiër Sheppard gaat er in het laatste deel van de wedstrijd van door en wint met 2m 40 voorsprong. Het peloton eindigt op 7 minuten.

De tweede etappe heeft een soortgelijk verloop: nu ontsnapt een groep van dertien renners. Het parcours is heel anders: er is halfweg een klimmetje maar daarna loopt de weg af naar de finish in Cabanatuan. De twee Filipino’s in de kopgroep werken goed samen, Galedo ontsnapt en wint de etappe. Het peloton eindigt op ruim 5 minuten.

De derde etappe gaat weer over gewone wegen, dus loopt het peloton kort na de start vast in een file. De wedstrijd wordt geneutraliseerd en een eindje verder opnieuw weggeschoten. Het profiel van de etappe is gelijk aan etappe twee: ongeveer halverwege een klim, daarna loopt de weg af naar de finish in Bayombong. Een klein groepje ontsnapt, de etappe wordt in de sprint gewonnen door de Indonesiër Rastra. Het peloton eindigt binnen de halve minuut.

De vierde etappe gaat echt de bergen in: start op een hoogte van 300 meter in Bayombong, aankomst in Baguio op ruim 1.500 meter. Het peloton wordt flink uit elkaar geslagen in de ‘Filippijnse Alpen’. Winnaar wordt de Laotiaan Ariya Phounsaveth. Gelado wordt tweede en wint de ronde. De Iraniërs bewijzen dat ze goed kunnen klimmen door met 4 man in de top-tien te eindigen en daarmee het ploegenklassement te winnen. Onze landgenoot Maarten de Jonge wordt verdienstelijk zesde in deze bergetappe.

Tot slot

Wielrennen is een internationale sport, er is meer dan de Tour de France en de Ronde van Vlaanderen. De Tour de Filipinas bestaat al een halve eeuw en is ‘alive and kicking’.