Mijn Ervaring: Innerfire Workshop met Wim Hof (The Iceman)

[MODULE=T9M0C8Y7]Kosten: 149 euro
Datum: 5 september 2014
Duur: 12:00 - 16:30
Vegetarische Lunch inbegrepen
Pakket met ebook, overige informatie en ijsbadfoto inbegrepen.
Locatie: Mirror Centre te Amsterdam, Ter Gouwstraat 3.
Programma:
11:30 - 12:00 - Aanmelding en koffie
12:00 - 13:00 - Speech van Wim Hof
13:00 - 14:00 - Ademhalingsoefeningen + Yoga-oefeningen
14:00 - 14:30 - Lunchpauze
14:30- 15:20 - Discussie met Wim Hof en een paar oefeningen
15:30 - 16:30 - IJsbaden en afsluiting
Aankomst
Het Mirror Centre was goed te bereiken. Vanuit station Amsterdam Muiderpoort is het op steenworp afstand. Na aanmelding kreeg ik een blauw Innerfire bandje en kon ik met een kopje thee in de tuin wachten tot het begin van de workshop. Het publiek was vrij gevarieerd: ik was met mijn 21 jaar een van de jongeren. Er waren evenveel mannen als vrouwen. Ook waren er vrij oude mensen en één iemand met MS. De workshop begon, we liepen de zaal binnen. Wim Hof staat voor de zaal met voor iedereen een yogamat, zijn kant op gericht. Hij begint direct op zijn gitaar te tokkelen en liederen over de Kilimanjaro te zingen. Naar mijn verbazing met een prachtige stem en muzikaal gevoel. Vervolgens begint hij met een welkomstspeech waarin hij vooral met trots spreekt over zijn wetenschappelijke publicaties en prestaties met testgroepen. Hij vertelt ons dat we onderdeel zijn van een revolutie in de medische wetenschap, we leren immers zelf ons autonome zenuwstelsel te controleren. Zijn afkeer jegens de farmaceutische industrie sijpelt overal doorheen. Wim gooit daarbij wat medische termen door elkaar in combinatie met spirituele woorden waardoor de zinnen nogal verwarrend zijn, een vrouw uit het publiek reageert dan ook vaak met kritische vragen. Volgens mij komt deze mix van termen meer voort uit een soort ADHD enthousiasme dan uit een gebrek aan integriteit.Ademhalingsoefeningen
Wim Hof is zo vol van zichzelf dat hij niet precies weet wanneer hij moet stoppen. Na een kwartier lang aangekondigd te hebben dat we met de oefeningen zouden beginnen gaan we eindelijk op de yogamat liggen. Met de hele groep beginnen we met de befaamde ademhalingsoefeningen van Wim Hof: eerst heftig in- en rustig uitademen om zoveel mogelijk zuurstof in het lichaam op te slaan. Dit deden we zo'n 15 tot 30 keer. Vervolgens een lange uitademing. Na deze uitademing moest je niet inademen en voelen hoe de zuurstof in je lichaam zich verspreid. Ik had geen behoefte aan meer adem en kon veel langer dan normaal mijn ademhaling inhouden totdat de zuurstofprikkel aankwam en ik wel moest inademen. Vervolgens moesten we de volgende inademing ook nog 10 tot 15 seconden inhouden. Hiervoor zouden de bloedvaten of longhaarvaten meer open komen te staan voor zuurstof. De ademhalingsoefeningen werkten goed en de uitvoering werd me veel duidelijker dan toen ik er eerder online onderzoek naar had gedaan. Daarnaast was het een stuk leuker omdat Wim doorgaans een lied inzette en er een heftig ademritme door de zaal heen ging waarmee ieders gêne en terughoudendheid verdween.Yoga- en krachtoefeningen
Vervolgens gingen we deze ademhalingstechnieken toepassen. Dit deden we allereerst door push-ups. We moesten zon 30 keer ademhalen en vervolgens zo veel mogelijk push ups doen met ingehouden adem. Bij het merendeel van de zaal leidde dit tot miraculeuze resultaten. Bij mij echter niet. Ik vond het moeilijk mijn adem in te houden tijdens de push-ups en alhoewel ik meer push-ups had kunnen doen moest ik voortijdig afbreken om adem te halen. De man met MS kwam ook met een legendarisch resultaat:''Ik word hier niet voor betaald maar ik heb na sinds jaren geen push-ups gedaan te hebben het voor elkaar gekregen met deze techniek 8 push-ups te doen''
Na luid applaus en lof van Wim Hof gingen we verder met een ruiterhouding (gebogen knieën naar buiten toe, kont naar beneden). Wim kondigde aan dat het zwaar is om in deze positie te blijven staan en dat je snel verzuurt. Met zijn ademhalingstechnieken kon je er echter voor zorgen dat je door deze verzuring heen kwam. Dit keer ging het bij mij zeer goed. Ik kwam in de verzuring terecht maar na een paar diepe ademhalingsrondes kwam ik er doorheen. Vervolgens begon onder leiding van Wim de hele zaal klanken uit te stoten met de ademhaling wat leidde tot een kakofonie van stemmen en een kadans die de oefening vermakkelijkte. Sommige vielen echter wel uit. Na zo'n kwartier stonden we op uit de houding om te gaan lunchen.