Mijn Ervaring: Innerfire Workshop met Wim Hof (The Iceman)

Vrijdagmiddag was het dan eindelijk zover. Ik zou Wim Hof, alias The Iceman, in het echt ontmoeten en van hem in levende lijve de ademhalingstechnieken leren waarmee hij de kou van de Mount Everest en bakken vol ijs trotseert. Ik was echter een beetje sceptisch aangezien ik over het algemeen niet geloof in alternatieve geneeswijzen. Zijn onderzoeksresultaten door de Radboud Universiteit die vervolgens in de PNAS en Nature zijn gepubliceerd trokken me echter over de streep. Voor mijn verjaardag gaf ik mezelf daarom de workshop cadeau en op 5 september stond ik om half twaalf voor het Mirror Centre in Amsterdam om me aantemelden voor de Innerfire workshop.
[MODULE=T9M0C8Y7]Kosten: 149 euro
Datum: 5 september 2014
Duur: 12:00 - 16:30
Vegetarische Lunch inbegrepen
Pakket met ebook, overige informatie en ijsbadfoto inbegrepen.
Locatie: Mirror Centre te Amsterdam, Ter Gouwstraat 3.

Programma:
11:30 - 12:00 - Aanmelding en koffie
12:00 - 13:00 - Speech van Wim Hof
13:00 - 14:00 - Ademhalingsoefeningen + Yoga-oefeningen
14:00 - 14:30 - Lunchpauze
14:30- 15:20 - Discussie met Wim Hof en een paar oefeningen
15:30 - 16:30 - IJsbaden en afsluiting

Aankomst

Het Mirror Centre was goed te bereiken. Vanuit station Amsterdam Muiderpoort is het op steenworp afstand. Na aanmelding kreeg ik een blauw Innerfire bandje en kon ik met een kopje thee in de tuin wachten tot het begin van de workshop. Het publiek was vrij gevarieerd: ik was met mijn 21 jaar een van de jongeren. Er waren evenveel mannen als vrouwen. Ook waren er vrij oude mensen en één iemand met MS. De workshop begon, we liepen de zaal binnen. Wim Hof staat voor de zaal met voor iedereen een yogamat, zijn kant op gericht. Hij begint direct op zijn gitaar te tokkelen en liederen over de Kilimanjaro te zingen. Naar mijn verbazing met een prachtige stem en muzikaal gevoel. Vervolgens begint hij met een welkomstspeech waarin hij vooral met trots spreekt over zijn wetenschappelijke publicaties en prestaties met testgroepen. Hij vertelt ons dat we onderdeel zijn van een revolutie in de medische wetenschap, we leren immers zelf ons autonome zenuwstelsel te controleren. Zijn afkeer jegens de farmaceutische industrie sijpelt overal doorheen. Wim gooit daarbij wat medische termen door elkaar in combinatie met spirituele woorden waardoor de zinnen nogal verwarrend zijn, een vrouw uit het publiek reageert dan ook vaak met kritische vragen. Volgens mij komt deze mix van termen meer voort uit een soort ADHD enthousiasme dan uit een gebrek aan integriteit.

Ademhalingsoefeningen

Wim Hof is zo vol van zichzelf dat hij niet precies weet wanneer hij moet stoppen. Na een kwartier lang aangekondigd te hebben dat we met de oefeningen zouden beginnen gaan we eindelijk op de yogamat liggen. Met de hele groep beginnen we met de befaamde ademhalingsoefeningen van Wim Hof: eerst heftig in- en rustig uitademen om zoveel mogelijk zuurstof in het lichaam op te slaan. Dit deden we zo'n 15 tot 30 keer. Vervolgens een lange uitademing. Na deze uitademing moest je niet inademen en voelen hoe de zuurstof in je lichaam zich verspreid. Ik had geen behoefte aan meer adem en kon veel langer dan normaal mijn ademhaling inhouden totdat de zuurstofprikkel aankwam en ik wel moest inademen. Vervolgens moesten we de volgende inademing ook nog 10 tot 15 seconden inhouden. Hiervoor zouden de bloedvaten of longhaarvaten meer open komen te staan voor zuurstof. De ademhalingsoefeningen werkten goed en de uitvoering werd me veel duidelijker dan toen ik er eerder online onderzoek naar had gedaan. Daarnaast was het een stuk leuker omdat Wim doorgaans een lied inzette en er een heftig ademritme door de zaal heen ging waarmee ieders gêne en terughoudendheid verdween.

Yoga- en krachtoefeningen

Vervolgens gingen we deze ademhalingstechnieken toepassen. Dit deden we allereerst door push-ups. We moesten zon 30 keer ademhalen en vervolgens zo veel mogelijk push ups doen met ingehouden adem. Bij het merendeel van de zaal leidde dit tot miraculeuze resultaten. Bij mij echter niet. Ik vond het moeilijk mijn adem in te houden tijdens de push-ups en alhoewel ik meer push-ups had kunnen doen moest ik voortijdig afbreken om adem te halen. De man met MS kwam ook met een legendarisch resultaat:

''Ik word hier niet voor betaald maar ik heb na sinds jaren geen push-ups gedaan te hebben het voor elkaar gekregen met deze techniek 8 push-ups te doen''

Na luid applaus en lof van Wim Hof gingen we verder met een ruiterhouding (gebogen knieën naar buiten toe, kont naar beneden). Wim kondigde aan dat het zwaar is om in deze positie te blijven staan en dat je snel verzuurt. Met zijn ademhalingstechnieken kon je er echter voor zorgen dat je door deze verzuring heen kwam. Dit keer ging het bij mij zeer goed. Ik kwam in de verzuring terecht maar na een paar diepe ademhalingsrondes kwam ik er doorheen. Vervolgens begon onder leiding van Wim de hele zaal klanken uit te stoten met de ademhaling wat leidde tot een kakofonie van stemmen en een kadans die de oefening vermakkelijkte. Sommige vielen echter wel uit. Na zo'n kwartier stonden we op uit de houding om te gaan lunchen.

Lunch en tijdrekken

De lunch was vrij basaal. Wat sinaasappelsap, soep en vegetarisch belegde broodjes. Buiten leerde ik wat andere deelnemers kennen. De motivatie om naar de workshop te gaan was voor iedereen anders. Veel werden geleid door de krant of andere artikelen online. Anderen waren al gespecialiseerd in ademhalingstechnieken of wat heftigere sporten. Tenslotte was er ook een groep die volgens mij op zoek was naar genezing en een andere groep die gewoon het spektakel mee wou maken. Al met al een gevarieerd publiek. Terug in de zaal begon Wim weer met spreken. Door de lunch was ik echter wat moe geworden en had zin in meer oefeningen. Wim bleef echter maar spreken en opscheppen tot een punt waar het gewoonweg vermoeiend en saai werd. Door één vrouw werd hij beschuldigd van ''de tijd vollullen.'' Weinig mensen schenen er echter veel moeite mee te hebben, iedereen was licht gespannen voor het aankomende ijsbad. Voor we de tuin ingingen kregen we nog een paar moeilijke yoga-oefeningen te verduren zoals de schouderstand, hoofdstand en ''de kraai.''

Het ijsbad

Midden in de tuin stond een rood bad gevuld met ijsblokjes. Dat zou de ultieme beproeving van de dag worden. Een voor een stapten aarzelende deelnemers het bad in. Sommige met een uiterst heftige reactie: lichamelijke schokken en een snelle ademhaling. De meeste gebruikte echter de rustige ademhaling die Wim Hof ze had aangeleerd. Toen het mijn beurt was stapte ik zo ontspannen mogelijk het bad in. Ik voelde de ijsblokjes langs mijn benen schuren en de kou overal op mijn lichaam vastgrijpen. Ik bleef echter rustig ademhalen terwijl ik accepteerde dat het koud was. Ik lag volledig in het water en merkte dat hoe rustiger ik het werd hoe minder ik me aantrok van de kou. Om nog een stapje verder te gaan ging ik zitten en dook na enige diepe ademhalingen met mijn hoofd onder water. Na applaus stapte ik het bad uit terwijl de energie en adrenaline door mijn lichaam heen stroomde.

Conclusie

Na een afscheidspraatje was het alweer tijd om verder te gaan. In de Intercity naar Leiden schreef ik mijn ervaringen op. Het was een hele belevenis en de ademhalingstechnieken waren me eindelijk duidelijk geworden. Er was echter wel veel te veel gepraat en te weinig doen. Het grote minpunt was dat Wim Hof zo vol van zichzelf werd dat van de 4.5 uur 2 uur bestonden uit zelfingenomen speech. Voor de rest was alles perfect, de variatie aan oefeningen en de begeleiding tot het ijsbad als climax. Al met al was het een leerzame dag vol nieuwe ervaringen en helaas met iets te weinig actie. Ik kan het aanraden aan mensen die zeer geïnteresseerd zijn in de technieken van Hof en de legendarische Iceman eens in het echt mee willen maken.

Lees verder

Wim Hof – The Iceman: de biografie, methode en kritiek