De Olympische helden van Turijn 2006

De Olympische helden van Turijn 2006 Vijftig jaar na Cortina d’Ampezzo is Italië eindelijk weer aan de beurt om de Olympische Winterspelen te organiseren. In een nieuwe, meer fraudebestendige manier van kiezen won Turijn het in de ‘finale’ van het Zwitserse Sion. Turijn is plek waar de ijs-sporten worden georganiseerd, voor de ski- en andere sporten zijn accommodaties nabij Sestriere aangelegd. De Winterspelen zelf leveren feitelijk weinig echte sterren op, maar tijdens de openingsceremonie wemelt het ervan: van Giorgio Armani tot Peter Gabriel, en van Yoko Ono tot Sophia Loren. Beroemde Italiaanse sportcoryfeeën als Alberto Tombo en Stephania Belmondo mogen de Olympische vlam dragen en Luciano Pavarotti zingt de afsluitende aria.

Overzicht

Doping krijgt langzamerhand een vaste plek in elke Olympisch toernooi. Zo is er veel te doen omtrent het Oostenrijkse biatlon-team en wordt de Russische biatlete Olga Pyljova ook echt op doping betrapt en haar medaille ontnomen. Vijftien langlaufers krijgen een tijdelijk startverbod van vijf of meer dagen opgelegd omdat hun hematocrietwaarde veel te hoog is. Nieuw op de Spelen zijn twee biatlon-onderdelen (van acht naar tien), twee snowboard-onderdelen (van vier naar zes) en de ploegenachtervolging bij het mannen- en vrouwenschaatsen. Duitsland wint het landenklassement, terwijl vooral Noorwegen – vaak winnaar, maar altijd top drie – zelfs uit de top 10 valt met slechts twee gouden medailles.

Michaela Dorfmeister (Oostenrijk – skiën)

Na zilver in Nagano op de Super G en ereplaatsen in Salt Lake City (negende, zesde, vijfde en vierde) moet Turijn voor de dan al 32-jarige Michaela Dorfmeister uit Wenen de kroon op haar carrière worden. En dat lukt. Dorfmeister komt slechts uit op twee onderdelen maar weet beide races wel te winnen. Op de afdaling is landgenote Renate Götschl de belangrijkste tegenstrever van Dorfmeister. Dorfmeister gaat als drieëntwintigste van start en verbetert de tijd van de Zwitserse Nadia Styger met ruim een seconde. Götschl maakt vervolgens teveel kleine foutjes en wordt teleurstellend vierde. Martina Schild (Zwitserland) en Anja Pärson (Zweden) komen ook niet gevaarlijk in de buurt en Dorfmeister heeft haar goud. Door teveel sneeuw wordt de Super G een dag later dan gepland, op 20 februari, afgewerkt. Als laatste van de dertig geplaatste skiërs mag Dorfmeister van start. Op dat moment staat Janica Kostelic eerste, maar de Oostenrijkse snoept een kwart seconde van de tijd van de Kroatische af, en wint haar tweede goud. Vanzelfsprekend gaat Dorfmeister heel tevreden na de Winterspelen met pensioen.

Enrico Fabris (Italië – schaatsen)

In Salt Lake City 2002 kan de 20-jarige Italiaan Enrico Fabris nog geen potten breken. Maar met de Winterspelen in Turijn in aantocht lijkt Italië wel voor het eerst een wereldtopper in spe in huis te hebben. Dat bewijst Fabris in eigen land al meteen op de 5000 meter. Hij mag als laatste van start en het lijkt er in eerste instantie niet op dat hij zich in de medailles kan rijden. Chad Hedrick (Verenigde Staten, goud) en Sven Kramer (Nederland, zilver) zijn in ieder geval uit zicht, en Fabris ligt flink achter op Carl Verheijen, die de derde tijd in handen heeft. Pas in de laatste rondes duikt Fabris nog net onder die tijd, en haalt zo de eerste schaatsmedaille ooit voor Italië binnen. Vijf dagen later opnieuw een mijlpaal: het eerste schaatsgoud. In het nieuwe onderdeel de teamachtervolging blijken de drie Italianen veel meer een team dan de rest. In de halve finale tegen Nederland hebben Fabris en consorten ook wat geluk, als Kramer struikelt over een schaatsblokje en Nederland meteen kansloos maakt. De finale tegen Canada is vervolgens niet moeilijk voor Italië. Dan volgt nog het grootste persoonlijke succes voor Fabris. Op de altijd zwaar betwiste 1500 meter start hij in rit zeventien, tegen Simon Kuiper. In de laatste ronde gaat hij de Nederlander voorbij. Fabris heeft z’n race zo vlak gereden, dat na hem de Amerikanen Shani Davis (zilver) en Chad Hedrick (brons) er niet aan kunnen komen. In Vancouver hoopt Fabris nogmaals op succes, maar komt hij niet verder dan drie top 10-noteringen. Anderhalf jaar later stopt Fabris met wedstrijdschaatsen.

Felix Gottwald (Oostenrijk – Noorse combinatie)

De Oostenrijker Felix Gottwald is in 2006 al een oude, ervaren rot. Als 18-jarige is hij er in 1994 al bij, maar het duurt tot 2002 voordat hij zijn eerste medailles binnensleept: op drie onderdelen (team, individueel en sprint) brons. Vier jaar later in Turijn is grote concurrent Samppa Lajunen gestopt en is de 30-jarige Gottwald in de kracht van zijn leven. In de individuele wedstrijd wint de Duitser Georg Hettich het springen en eindigt Gottwald als elfde. Zijn kracht ligt dan ook meer bij het langlaufen. Gottwald noteert hierin de tweede tijd, Hettich eindigt als achttiende maar weet net genoeg seconden over te houden voor het goud. In de teamwedstrijd is Duitsland, en opnieuw vooral Hettich, beter in het springen en lijkt het lang een uitgemaakte zaak. Pas de laatste Oostenrijkse loper, Mario Stecher, maakt een grote achterstand goed en bezorgt Oostenijk én Gottwald alsnog het eerste goud. De sprintwedstrijd is bijna een kopie van de individuele wedstrijd: Hettich wint het springen, Gottwald wordt twaalfde (toen elfde). Maar Gottwald is nu het allersnelste tijdens het langlaufen en Hettich kan zijn voorsprong uiteindelijk niet vasthouden en eindigt als derde. Gottwald wint zo dus zijn tweede goud, de Noor Magnus Moan pakt zilver. In 2010 voegt de Oostenrijker, dan al 34 jaar, nog goud in de teamwedstrijd toe aan zijn totaal.

Michael Greis (Duitsland – biatlon)

Op de Olympische Spelen van Salt Lake City in 2002 is Michael Greis nog een bescheiden biatleet. Een vijftiende (10 kilometer) en een zestiende plek (12,5 kilometer achtervolging) zijn zelfs teleurstellend. In Turijn wordt alles anders voor de Duitser. De Noorse superster Ole Einar Björndalen is de grote favoriet op de 20 kilometer, maar Greis weet hem toch met 16 seconden verschil te kloppen. Voornamelijk omdat Greis beter schiet (19 raak van de 20) en slechts één strafminuut krijgt opgelegd. Björndalen heeft een betere ski-tijd maar krijgt twee strafminuten aan zijn broek. Tien dagen later wint Greis met zijn teamgenoten Sven Fischer, Michael Rösch en Ricco Gross ook de 4 x 7,5 kilometer estafette, voor Rusland en Frankrijk. En als klap op de vuurpijl is de Duitser ook nog eens de sterkste op een nieuw onderdeel, de spectaculaire 15 kilometer massastart. Ook hier verliest Björndalen (brons) de strijd met Greis door slechtere schietprestaties: drie missers tegenover slechts één misser.

Cindy Klassen (Canada – schaatsen)

Als het als ijshockeyster niet lukt, gaat Cindy Klassen vanaf 1999 maar serieus langebaan schaatsen. In 2002 haalt ze daardoor wel de Olympische Spelen, waar ze brons wint op de 3000 meter. Een jaar later wordt Klassen wereldkampioen allround. Klassen kan van de 1000 tot de 5000 meter uit de voeten, en dat bewijst ze in Turijn. Voor de eerste afstand, de 3000 meter, zijn op papier de Duitse en Canadese vrouwen favoriet. Maar het is het Nederlandse duo, Renate Groenewold en Ireen Wüst, die zilver en goud grijpen. Klassen staat wel voor het eerst op het erepodium, met een bronzen medaille. Het volgende onderdeel is de teamachtervolging. Klassen haalt met Canada de finale, maar is vervolgens de gehele race kansloos tegen de Duitse dames. Maar wel weer zilver. Klassen probeert het vervolgens ook op de 1000 meter, eigenlijk te kort voor haar. Omdat ze op deze afstand weinig deelneemt, moet ze vooraan in het programma starten. Ze zet de beste tijd neer, maar kort daarna doet veterane Marianne Timmer het net wat beter. Daar blijft het echter bij en Klassen heeft opnieuw een zilveren medaille te pakken. Weer drie dagen later op de 1500 meter moet het dan eindelijk echt gaan lukken voor de Canadese. In een direct duel met Anni Friesinger gaat ze er als een komeet vandoor en houdt die veroverde voorsprong vervolgens vol tot het einde. Met een gat van anderhalve seconde wint Klassen eindelijk goud, voor landgenote Kristina Groves. Op de afsluitende 5000 meter past Klassen dezelfde overrompelingstactiek toe, maar valt ze op het einde helemaal stil. Desondanks levert het haar een vijfde medaille op, brons. In 2010 in Vancouver wil het allemaal niet meer zo lukken, en komt Klassen niet verder dan klasseringen tussen plek twaalf en plek eenentwintig.

André Lange en Kevin Kuske (Duitsland – bobsleeën)

Al in 2002 stuurt André Lange (dan 28 jaar), met onder andere Kevin Kuske (23 jaar) in zijn viermansbob, Duitsland naar het goud in Salt Lake City. Lange is vier jaar later de grote man als hij, wederom samen met de eveneens uit Oost-Duitsland afkomstige Kevin Kuske, goud wint in de tweemans- én viermansbob. Lange heeft samen met Kuske in Turijn vooral te duchten van Canada, waar stuurman Pierre Lueders wel de pech heeft dat zijn (in Jamaica geboren) tweede man Lascelles Brown pas begin 2006 zijn Canadees paspoort krijgt. De eerste dag gaan beide bobs gelijk op, op dag twee zijn Lange en Kuske net iets sneller en eisen ze goud op. Dat maakt hen nog meer de absolute favoriet om ook de viermansbob te winnen. Het team van Duitsland 1 wint ook inderdaad de eerste drie runs, zij het met nooit meer dan 0,1 seconde voorsprong. In de laatste run komt alleen Rusland ietsje dichterbij, maar veel te weinig om Lange en Kuske van goud af te houden. Vier jaar later in Vancouver zijn beide mannen (36 en 31 jaar inmiddels) weer aanwezig. En weer bijna net zo succesvol, met goud in de tweemansbob en zilver in de viermansbob.

Benjamin Raich (Oostenrijk – skiën)

Benjamin Raich, ‘der Blitz aus Pitz’, start in 2002 in Salt Lake City op drie onderdelen. Hij wordt vierde op de reuzenslalom, maar verovert wel twee keer brons, op de combinatie en op de slalom. In Turijn is Raich, 27 jaar inmiddels, op het toppunt van zijn kunnen. Hij schrijft zich in voor vier onderdelen, waarvan er twee, de Super G (eenentwintigste) en de combinatie (uitgevallen) mislukken. Op zowel de slalom als de reuzenslalom laat hij echter iedereen achter zich. Op de reuzenslalom is Raich van tevoren al de huizenhoge favoriet. De eerste run beëindigt Raich een beetje teleurstellend als vijfde. Hij moet vooral gaan letten op landgenoot Hermann Maier, die de derde tijd neerzet. In de tweede run maakt Raich net voldoende goed op Maier om hem te passeren in de stand. De Fransman Joël Cheniat doet verrassend goed mee, maar ook hij moet het goud uiteindelijk aan Raich laten. Vijf dagen klater op de slalom is de Oostenrijker zelfs in beide races de beste van allemaal. Met bijna een seconde voorsprong op zijn landgenoten Reinfried Herbst en Rainer Schönfelder wint Raich zijn tweede goud in Turijn. Vier jaar later in Vancouver behoort Raich nog wel tot de top, maar moet hij genoegen nemen met ereplaatsen: veertiende, twee keer zesde en vierde (0,05 seconden achter brons).

Jin Sun-yu en Ahn Hyun-soo (Zuid-Korea – shorttrack)

Als wereldkampioen shorttrack van 2005 en 2006 reist Jin Sun-yu vol verwachting af naar Turijn voor de Olympische Spelen. De pas 17-jarige Sun-yu wint er zowel de 1000 als 1500 meter individueel, en de 3000 meter aflossing met het Zuid-Koreaanse team. Haar mannelijke teamgenoot Ahn Hyun-soo presteert in Turijn nog net iets beter. Ook hij is favoriet – wereldkampioen in 2003, 2004, 2005 en 2006 – en ook hij wint dezelfde gouden medailles. Individueel op de 1000 en 1500 meter, en samen met zijn teamgenoten op de 3000 meter aflossing. Met nog een bronzen medaille op de 500 meter overtreft hij Jin Sun-yu zelfs. Ahn Hyun-soo staat bekend om zijn afwachtende rijden, om dan op het laatste moment met een briljante inhaalmanoeuvre de winst binnen te halen.
© 2014 - 2024 Kempes, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Calgary Olympic Oval: Olympische schaatsbaan 1988De Olympic Oval in het Canadese Calgary is een indoor schaatsbaan die is aangelegd voor de Olympische Winterspelen van 1…
Schaatsen op de Olympische Winterspelen: 1500 meter mannenSchaatsen op de Olympische Winterspelen: 1500 meter mannenDe 1500 meter, ook wel de schaatsmijl genoemd, is een officiële schaatsafstand bij het langebaanschaatsen en staat sinds…
Jan Bos: eerste Nederlandse wereldkampioen sprintJan Bos is een langebaanschaatser die zich heeft gespecialiseerd in de sprint. In 1998 werd hij de allereerste Nederland…
Schaatsen op de Olympische Winterspelen: 1000 meter mannenSchaatsen op de Olympische Winterspelen: 1000 meter mannenDe 1.000 meter mannen is bij het langebaanschaatsen één van de zes disciplines, die door de mannen wordt verreden op de…

De Olympische helden van Vancouver 2010De Olympische helden van Vancouver 2010Het altijd enthousiaste sportland Canada mag in 2010 voor de tweede keer, nu in Vancouver, de Olympische Winterspelen or…
De Olympische helden van Salt Lake City 2002De Olympische helden van Salt Lake City 2002Nadat Salt Lake City de organisatie van 1998 door de vingers ziet glippen, willen ze voor de volgende keer zeker zijn. I…
Bronnen en referenties
  • http://www.schaatsstatistieken.nl
  • http://www.olympics30.com/
  • http://www.olympischsporterfgoed.nl/cms/showpage.aspx?id=9826
  • www.iifh.com
  • http://www.sportuitslagen.org
  • www.sports-reference.com
  • www.sportgeschiedenis.nl
  • http://data.fis-ski.com/
Kempes (64 artikelen)
Gepubliceerd: 07-02-2014
Rubriek: Sport
Subrubriek: Geschiedenis
Bronnen en referenties: 8
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.