Befaamde coureurs: broertjes Louison en Jean Bobet

De Fransman Louison Bobet geldt als een van de beste wielrenners ooit. Hij slaagde erin begin jaren vijftig van de vorige eeuw drie jaar achter elkaar de Tour de France te winnen. Louison overleed in 1983 op amper 58 jarige leeftijd aan kanker. Jean Bobet, Louisons jongere broer, is altijd zijn steun en toeverlaat geweest.

De jeugd

Louison en Jean Bobet waren de zonen van een eenvoudige bakker in het Bretonse plattelandsdorpje Saint Méen le Grand. Louison en zijn vijf jaar jongere broer Jean genoten een heel verschillende jeugd. Louison leerde al op jonge leeftijd het bakkersvak van zijn vader, terwijl Jean voorbestemd was om te gaan studeren. Zo vertrok Jean op zijn twaalfde jaar naar het lyceum in Rennes, terwijl Louison vanaf zijn veertiende definitief aan de slag ging in de ouderlijke bakkerij. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat vader Bobet in het verzet. Nu Louison hem in de bakkerij hielp, moest vader Bobet hem wel vertellen dat hij in de ondergrondse actief was. Het is bekend dat een bakker 's nachts om vier uur begint te werken en rond dat tijdstip gebeurden er nogal wat bizarre zaken bij Bobet's bakkerij. Op die manier werd Louison betrokken in het ondergrondse oorlogswerk.

Generaal George Patton

Toen de Amerikanen in 1944 het dorp Saint Méen le Grand bevrijdden, is Louison met hen verder getrokken. Hij sloot zich aan bij een Frans regiment dat onderdeel was van het leger van generaal George Patton. Zo heeft Louison gedurende anderhalf jaar aan de zijde van de Amerikanen meegevochten. Alhoewel Louison voor het eerst deelnam aan een wielerwedstrijd toen hij zeventien jaar was, heeft hij door zijn periode in het leger noch in 1944 noch in 1945 kunnen koersen. Toen hij echter in 1946 zijn comeback maakte, werd hij meteen kampioen van Frankrijk bij de amateurs. In 1947 werd hij prof. Louison spoorde zijn jongere broertje aan om ook te gaan koersen. Jean volgde die raad op en in 1948, toen hij al op de universiteit in Rennes zat, veroverde hij in Boedapest de wereldtitel bij de studenten. Vanaf dat moment trokken beide broers met elkaar op.

Eendagskoersen

Terwijl Jean aan de universiteit moderne talen studeerde en na zijn studie naar Engeland vertrok om daar te promoveren, won Louison de Ronde van Lombardije en Milaan Sanremo in 1951. In die tijd schreef Jean twee keer een brief aan zijn idool Ernest Hemingway, maar hij kreeg nooit antwoord. Wel ontving hij een brief van zijn broer Louison, die hem in tien regeltjes toevertrouwde zijn broertje een goede coureur te vinden en dat Jean aan zijn zijde prof zou moeten worden. 'Kom terug naar huis' zo schreef Louison. Twee dagen later gaf Jean zijn studie eraan en pakte hij zijn koffers. In 1952 werd hij prof, het jaar waarin Louison de Grand Prix des Nations 1952 won.

Buitenbeentje

Met zijn universitaire opleiding was Jean een buitenbeentje in het peloton en werd de professor genoemd. Dank zij Louison voelde Jean zich een bevoorrecht mens. Zijn oudere broer bracht hem in contact met de allergrootste coureurs ter wereld en raakte hij dik bevriend met Fausto Coppi. Jean leerde kampioenen kennen als Ferdi Kübler, Hugo Koblet, Gino Bartali, Rik Van Steenbergen en anderen. Vooral in Italië werden zowel Louison als ook Jean als renners niet alleen op handen gedragen maar zelfs aanbeden.

Overwinningen

• In 1948 had Louison al een heel sterke Tour gereden, waarbij hij tien dagen de gele trui droeg en twee ritten won. Dat was in de Tour die Gino Bartali had gewonnen;
• In 1949 is Louison gevallen en gaf in de Pyreneeën op;
• Maar in 1950 (toen Ferdi Kübler zegevierde) werd Louison derde en won het bergklassement;
• In 1951 stuitte Louison op een onverslaanbare Hugo Koblet;
• In 1952 startte hij het seizoen succesvol, won onder meer Parijs-Nice en de Ronde van Vlaanderen. In Parijs-Roubaix voelde Louison zich niet goed, hoewel hij nog vierde werd. Dat jaar zag hij af van de Tourdeelname;
• In 1953, 1954 en in 1955 won Louison de Tour de France;
• in 1955 won hij eveneens de Ronde van Vlaanderen;
• in 1956 won hij Parijs-Roubaix;
• in 1959 Bordeaux-Parijs.

Derde en laatste Tourtriomf

In deze tour in 1955 had Louison het heel zwaar. Dat was vooral te wijten aan Charly Gaul, de Luxemburger. Charly had toen een heroïsch nummer opgevoerd in de Alpen. In de rit naar Briançon over de Galibier was Charly heel vroeg in de aanval gegaan in gezelschap van Jan Nolten. Jean was ploegmakker van Louison in de nationale ploeg. Een andere ploeggenoot (Antonin Rolland) reed in het geel. Aan de voet van de Galibier hadden ze 15 minuten, terwijl Jean en Louison er achter hadden gejaagd. Jan Nolten loste intussen en Charly had op de streep in Briançon nog 14 minuten over. De volgende dag attaqueerde Charly weer bij de start, maar toen zat Louison meteen aan zijn wiel. De rit over de Mont Ventoux zou de Tour kunnen beslissen. Charly was op zijn best in regen en slecht weer, maar kon de hitte niet verdragen. In de etappe Monaco-Marseille sloegen Louison en Jean terug. Het was die dag vreselijk warm. Ze besloten in revitaillering aan te vallen. Louison nam zijn etenszakje niet aan, terwijl Jean niet alleen zijn eigen etenszakje maar ook dat van Louison meenam. Het was een geweldige koers. En het werkte, want Charly was op zijn knieën gegaan en verloor kostbare tijd. De volgende dag wachtte de Mont Ventoux. Toen zijn Louison en Jean vanaf de start in de aanval gegaan. Charly werd op slag gelost en verspeelde zijn kansen op de eindzege. Louison die deze dag de rit over de Mont Ventoux won, stelde zijn derde eindzege veilig. Het werd meteen zijn laatste Touroverwinning. De inspanningen die hij in die Tour heeft moeten leveren, zijn hem later duur komen te staan. Nadien is hij nooit meer de oude geworden. Pas in 1959 schreef hij eindelijk weer een belangrijke koers op zijn naam: Bordeaux-Parijs. Het werd zijn laatste grote overwinning en Louison heeft er met volle teugen van genoten.

Belofte aan Louison

In 1959 is Jean gestopt met koersen. Hij was toen 28 jaar oud. Omdat Jean vanaf 1955 wist dat wanneer hij zou stoppen met koersen hij als journalist aan de slag kon bij L'Equipe, nam hij in 1959 dat baantje aan. Drie jaar later vertrok hij op aandringen van Goddet naar Radio Luxemburg om er chef sport te worden. Jarenlang heeft hij die functie uitgeoefend, nadien werkte hij voor Le Monde en de Franse televisie. Op zekere dag herinnerde Louison Jean eraan dat ze ooit nog eens zouden gaan samenwerken. In 1968 kon Jean het aanbod van zijn broer niet weigeren. Vanaf dat moment was hij algemeen directeur van de Thalassotherapiecentra Louison Bobet in Quiberon, Biarritz en Mirasgolf bij Marbella. Louison nam meteen een half jaar vakantie om zijn grote droom het behalen van zijn internationale vliegbrevet te verwezenlijken. Later was Jean voorbestemd als Tourdirecteur de legendarische Tourtandem Jacques Goddet en Félix Lévitan op te volgen. Louison hield die benoeming echter tegen omdat hij toen geveld werd door kanker en erop stond dat Jean zijn bedrijven zou blijven leiden. Jean heeft die belofte aan zijn broer gestand gedaan en heeft Louisons levenswerk tot aan zijn pensionering in 1996 voortgezet.