Nederlandse tennistalenten die het niet hebben waargemaakt

In de jaren 90 beleefde het Nederlandse tennis de beste periode uit de geschiedenis. De 'gouden generatie' reeg de successen aaneen. Na de eerste jaren van de 21ste eeuw zijn er echter amper nog Nederlandse tennissers geweest die een rol van betekenis hebben gespeeld op het hoogste niveau. Best vreemd, aangezien Nederland een aantal toptalenten in huis had die een mooie tennistoekomst in het verschiet leken te hebben. Thiemo de Bakker, Michaëlla Krajicek, Arantxa Rus, Stéphanie Herz en Antal van der Duim waren als tiener grote tennistalenten. Vanwege uiteenlopende redenen hebben deze spelers en speelsters hun grote potentie niet (volledig) kunnen benutten.

Inhoud artikel

• Thiemo de Bakker
• Michaëlla Krajicek
• Arantxa Rus
• Antal van der Duim
• Stéphanie Herz
• Indy de Vroome het volgende tennistalent dat het niet waarmaakt?
• Tot slot

Thiemo de Bakker

Thiemo de Bakker (geboren 19 september 1988 in Den Haag) was in zijn tienerjaren één van de grootste tennistalenten die Nederland ooit gehad heeft. Als junior boekte hij meer dan veelbelovende resultaten. In 2006, op zeventienjarige leeftijd, won De Bakker het jeugdtoernooi van Wimbledon. Datzelfde jaar bereikte hij de nummer één-positie op de wereldranglijst voor junioren. Dit zorgde voor hoge verwachtingen. Zouden we een nieuwe Richard Krajicek in huis hebben?

Eerste jaren als professioneel

Als snel maakte Thiemo de Bakker de overstap naar het profcircuit. De eerste jaren met name in het future- en challengercircuit (de derde en tweede divisies in het proftennis). In 2009 kwam De Bakkers carrière in een stroomversnelling, toen hij in de maanden augustus en september in totaal vier challengertitels won. De Bakker eindigde 2009, op dat moment net 21 geworden, op de 96ste plek op de wereldranglijst.

Top-50

In 2010 brak De Bakker door op de ATP-tour. In april van dat jaar speelde hij het beste toernooi uit zijn carrière. Bij het ATP-toernooi van Barcelona won hij van voormalig Roland Garros winnaar (hij versloeg Marin Verkerk in de finale in 2003) Juan Carlos Ferrero. Ook won hij van de Franse topper Jo-Wilfried Tsonga. Dit betekende zijn eerste overwinning ooit op een top tien-speler. Uiteindelijk verloor de Nederlander in de halve finale van de Zweed Robin Söderling.

In 2010 deed De Bakker het ook goed in de Grand Slam-toernooien. Op Roland Garros, Wimbledon en de US Open bereikte hij de derde ronde. In juli 2010 steeg hij naar plaats 40 op de wereldranglijst. Met zijn 21 jaar was hij daarmee één van de jongste spelers in de top-50. Hij eindigde 2010 als de nummer 43 van de wereld. Het leek erop dat Thiemo de Bakker hard op weg was naar de top-20.

Vrije val

In 2011 werden de prestaties van De Bakker echter een stuk minder. Hij wist amper nog wedstrijden te winnen op het hoogste niveau. Dit betekende een vrije val op de wereldranglijst. De Nederlander eindigde 2011 op een teleurstellende 223ste plek. Dit betekende dat De Bakker te laag stond om nog ATP-toernooien te spelen en hij weer terug moest naar het challengercircuit. De jaren daarna bleef De Bakker op de wereldranglijst voornamelijk tussen plek 100 en 200 bivakkeren. Een enkele keer lukte het hem weer even bij de beste 100 tennissers van de wereld te komen. Deze oplevingen bleken echter telkens van korte duur. Sinds 2010 lukte het hem niet meer om een wedstrijd in het hoofdtoernooi van een Grand Slam te winnen.

Waar ging het mis?

Gedurende zijn loopbaan heeft Thiemo de Bakker altijd het imago gehad van iemand die niet volledig leeft voor zijn sport. Zo zou hij andere dingen dan tennis, zoals uitgaan, ook erg belangrijk vinden. Ook zijn keuzes met betrekking tot coaches leverde de nodige kritiek op. In juni 2016 verscheen er in de Volkskrant een interview met De Bakker. Hieruit bleek dat het voormalige tennistalent behoorlijk met zichzelf worstelde. Hij vertelde daarnaast openhartig over zijn gok- en drankproblemen. Zo verloor De Bakker tienduizenden euro's met poker. "Ik kan niet ontkennen dat mijn gokgedrag tegen verslaving aanzat. Het heeft me twee jaar veel geld gekost, maar ik had het ook. Ik besefte simpelweg de waarde niet van al dat geld. En hoe stom het was", aldus De Bakker. En over zijn drankgebruik: "als ik in de kroeg stond, was ik happy. Waren alle zorgen even weg. Het was puur afreageren. Het is zo moeilijk om aan die routine te ontsnappen." Ook gaf hij aan ervan geleerd te hebben. "Ik ben echt door de bodem gezakt. Ik heb mijn lesje geleerd."

Michaëlla Krajicek

In de jaren negentig had Nederland met Richard Krajicek een absolute wereldtopper in huis. Krajicek zorgde in 1996 voor het absolute hoogtepunt uit de Nederlandse tennisgeschiedenis door Wimbledon te winnen. Toen Richard Krajicek in 2003 zijn carrière beëindigde begon zijn halfzusje Michaëlla (geboren 9 januari 1989 in Delft) door te breken in het internationale juniorencircuit. In 2004 won 'Misa' het juniorentoernooi van de US Open. Dat jaar eindigde het Delftse tennistalent ook als nummer één op de wereldranglijst voor junioren. Het werd snel duidelijk dat we een nieuw Nederlands tennistalent hadden met de naam Krajicek.

Succesvolle overstap naar profcircuit

Michaëlla Krajicek was al op jonge leeftijd actief in het WTA-circuit. In januari 2005 bereikte zij op de leeftijd van slechts zestien jaar de tweede ronde van de Australian Open. Later dat jaar, in oktober, won zij het WTA-toernooi van Tasjkent. Dit was de eerste keer in acht jaar (sinds Brenda Schultz-McCarthy in Quebec) dat een Nederlandse een WTA-toernooi won. In 2006 won ze in het Australische Hobart haar tweede WTA-titel. In 2007 zette ze haar opmars verder voort. Dat jaar won ze in Rosmalen haar derde WTA-titel. Ook bereikte ze de kwartfinale op het heilige gras van Wimbledon. Ze eindigde 2007 als de nummer 34 op de wereldranglijst. De top 20 leek op dat moment snel in zicht te komen. Zover zou het echter niet komen. 2007 zou zelfs het laatste jaar zijn dat Michaëlla Krajicek in de top 100 eindigde.

Vormcrisis en blessures

Begin 2008 verloor de Nederlandse tien wedstrijden op rij. Ook verloor zij in de kwartfinale van Rosmalen en de eerste ronde van Wimbledon. Dit betekende een enorme duikeling op de wereldranglijst. Om het nog erger te maakte raakte zij in juli van dat jaar geblesseerd aan haar knie. Een operatie volgde en in totaal stond Krajicek acht weken aan de kant. De rest van 2008 kon ze geen potten meer breken. Ze eindigde 2008 als de nummer 219 van de wereld.

En ook in de jaren daarna zou Michaëlla Krajicek nooit meer in de buurt komen van haar prestaties van 2007. Ook bleef ze regelmatig last houden van (soms langdurige) blessures, iets waar overigens ook haar halfbroer regelmatig door geplaagd werd tijdens zijn carrière. Slechts sporadisch lukte het haar nog om een prestatie in een WTA-toernooi neer te zetten. Op Grand Slam-niveau won ze voor het laatst een wedstrijd tijdens de Australian Open van 2012.

Arantxa Rus

In januari 2008 won Arantxa Rus (geboren 13 december 1990 in Delft) het juniorentoernooi van de Australian Open. Later dat jaar haalde zij de halve finale van het juniorentoernooi van Roland Garros en de kwartfinale van het juniorentoernooi van Wimbledon. Door deze prestaties steeg zij naar de eerste plaats op de wereldranglijst voor junioren.

Eerste jaren profcircuit

De eerste jaren in het profcircuit zette Arantxa Rus langzaam maar zeker steeds betere prestaties neer. In 2009 won zij voor het eerst een wedstrijd in een Grand Slam-toernooi. Op Roland Garros haalde ze de tweede ronde. Dat jaar eindigde zij op plaats 107 op de wereldranglijst. In 2010 volgde echter een lichte terugval.

Top 100
2011 was het jaar waarin Arantxa Rus prestaties op de WTA-tour begon neer te zetten. Op de Australian Open haalde zij de tweede ronde. Enkele maanden later stond Rus voor het eerst in de top-100. Tijdens Roland Garros boekte zij de mooiste overwinning uit haar carrière. In de tweede ronde won zij van meervoudig Grand Slam-kampioene Kim Clijsters na een lang gevecht (3-6, 7-5, 6-1). In de derde ronde verloor Rus van de Russin Maria Kirilenko. Op de US Open bereikte Rus ook de tweede ronde. Zij eindigde 2011 als de nummer 84 van de wereld.

Ook in 2012 ging het voorspoedig met de carrière van Arantxa Rus. Op Roland Garros bewees zij wederom dat gravel haar beste ondergrond is. Met een vierde ronde zette zij de beste prestatie uit haar loopbaan neer. Enkele weken later zette zij ook op Wimbledon een goed resultaat neer door tot de derde ronde door te dringen. Dat jaar haalde zij met een 61ste plek de hoogste ranking uit haar carrière.

'Losing streak' van 17 wedstrijden op rij

Vanaf augustus 2012 ging het echter helemaal mis met Arantxa Rus. Vanaf dat moment verloor zij maar liefst zeventien keer op rij in de eerste ronde van een WTA-toernooi. Hiermee had ze de twijfelachtige eer het record van de Amerikaanse speelster Sandy Collins uit de jaren '80 te evenaren. In juli 2013 kwam er tijdens het WTA-toernooi van Bad Gastein (Oostenrijk) een einde aan de serie nederlagen.

Niet meer in de top-100

Door haar slechte prestaties eindigde Arantxa Rus 2013 als de nummer 160 van de wereld. Dit betekende dat zij geen WTA-toernooien meer kon spelen, maar veroordeeld was tot de ITF-toernooien. Het zou Rus niet meer lukken om zelfs nog maar in de buurt te komen van die felbegeerde top-100. In 2014 stond de Nederlandse zelfs niet meer bij de beste 200 speelsters van de wereldranglijst. Het is haar ook daarna niet meer gelukt om bij de beste 100 tennissters van de wereld te staan.

Antal van der Duim

Antal van der Duim (geboren 16 september 1987 in Heerenveen) bereikte in 2005 op zeventienjarige leeftijd de finale van het juniorentoernooi van Roland Garros. Hierin verloor hij van de Kroaat Marin Cilic. Cilic zou uitgroeien tot een wereldtopper en Grand Slam-kampioen (US Open 2014). Van der Duim daarentegen zou het nooit lukken om überhaupt een Grand Slam-toernooi te spelen. De carrière van de Fries speelt zich met name af in het futurecircuit, de derde divisie van het proftennis. In 2015, op 27-jarige leeftijd, bereikte Van der Duim met plaats 149 zijn hoogste ranking ooit.

Waar ging het mis?

Van der Duim heeft er, met name in de eerste jaren van zijn carrière, altijd om bekend gestaan geen trainingsbeest maar meer een feestbeest te zijn. Iets dat je je in het hedendaagse tennis niet kan permitteren wil je ook maar enige kans van slagen hebben. Daarnaast gooiden diverse blessures roet in het eten. Deze blessures ontstonden vaak in periodes waarin de Fries net op de goede weg leek.

Stéphanie Herz

In 2000 verhuisde de tienjarige Stéphanie Herz samen met haar ouders en broertje naar de Verenigde Staten. Dit om in Bradenton te gaan trainen op de Bollettieri Tennis Academy, de tennisschool die toppers als Andre Agassi, Monica Seles, Anna Kournikova en Tommy Haas voortbracht. Nick Bollettieri is er op dat moment van overtuigd dat Stéphanie Herz een toekomstig top-vijf speelster is. Het gezin Herz krijgt daarom het aanbod om vijf jaar lang gesponsord te worden door Bollettieri.

Sponsordeals

Herz maakte de eerste jaren op de Bollettieri Tennis Academy indruk. Als twaalfjarige speelde ze al in de leeftijdscategorie tot en met veertien jaar. Daarnaast regelt het Amerikaanse managementbureau IMG sponsordeals met onder andere Nike en Prince. In 2004 ontstonden er echter meningsverschillen tussen Bollettieri en de ouders van het tennistalent. Dit betekende het einde van de samenwerking tussen Bolletierri en Herz. Herz' vader zou vanaf dat moment de coaching voor zijn rekening nemen.

Ongeluk maakt abrupt einde aan tenniscarrière

Op 25 november 2006 raakte het gezin Herz betrokken bij een auto-ongeluk. Hierbij vangt Stéphanie Herz de klap op met haar rechterschouder. De schouder bleek dermate beschadigd dat tennissen niet meer mogelijk was. Herz bleef hierna wonen in de Verenigde Staten om, na diverse universitaire studies gevolgd te hebben, een carrière in het bedrijfsleven op te bouwen.

Indy de Vroome het volgende tennistalent dat het niet waarmaakt?

In 2016 lijkt het volgende tennistalent dat teleurstelt zich aan te dienen. Indy de Vroome (geboren 21 mei 1996 in Cromvoirt) schopte het tot de zevende plek op de wereldranglijst voor junioren. In januari 2013 won zij op zestienjarige leeftijd haar eerste ITF-titel in het profcircuit. Al snel klom zij op naar de top-200 van de wereld. In februari 2015 kwam het eerste succes op de WTA-tour. In Antwerpen bemachtigde De Vroome via de kwalificaties een plek in het hoofdtoernooi. In de eerste ronde won de Cromvoirtse van de Bulgaarse Tsvetana Pironkova, op dat moment de nummer 50 van de wereld. In de tweede ronde verloor Indy de Vroome nipt van top-20 speelster Dominika Cibulkova.

Acheruitgang in plaats van vooruitgang

Het lukte De Vroome hierna echter niet meer om aansprekende resultaten neer te zetten. Op WTA-niveau heeft ze geen wedstrijd meer gewonnen. In ITF-toernooien kon De Vroome ook geen potten meer breken. In 2016 staat de Vroome buiten de top-250 van de wereld. In plaats van vooruit, lijkt het erop dat Indy de Vroome na haar succestoernooi in Antwerpen juist achteruit gegaan is.

Dubbele fouten

In 2015 en 2016 werd duidelijk dat Indy de Vroome een groot probleem heeft. In bijna elke wedstrijd slaat zij namelijk een extreem aantal dubbele fouten. Wedstrijden met 20 dubbele fouten komen regelmatig voor. Bij dergelijke aantallen is het bijna onmogelijk om het merendeel van je servicegames te winnen. Dit zorgt voor veel verliespartijen. In 2016 is zij echter pas 20 jaar. Er is dus nog genoeg tijd voor Indy de Vroome om alsnog een mooie tenniscarrière op te bouwen. Iets dat voor het Nederlandse tennis meer dan prettig zou zijn.

Tot slot

Als je een tennistalent bent bij de junioren is dat geen garantie voor latere successen. Dit is in de geschiedenis van het tennis al regelmatig gebleken. Toch zegt het wel degelijk iets als je goede resultaten neerzet als junior. Het zegt vooral dat je talent hebt. Op latere leeftijd worden andere factoren echter ook steeds belangrijker. Denk hierbij aan de bereidheid alles te geven in trainingen, fysieke en mentale hardheid, de juiste coachkeuze, voeding en lifestyle. En soms speelt geluk, bijvoorbeeld blessurevrij blijven, ook een rol. Het is wel opvallend hoeveel Nederlandse junioren hun grote belofte niet (volledig) hebben kunnen waarmaken. Het lijkt erop dat veel van onze tennistalenten het moeilijk vinden om zich echt volledig op het tennis te richten. En daarbij de juiste keuzes te maken. Zou dit stiekem toch iets zeggen over een gebrek aan professionaliteit en mentaliteit in het Nederlandse proftennis?

Lees verder

• De records van Roger Federer