Rinus Michels en het EK 1988

Na de geweldige successen tijdens het WK 1974, durfde niemand meer te hopen op meer. Toch wist het Nederlands elftal tijdens het EK in 1988, met wederom trainer/coach Rinus Michels, zijn kwaliteiten ten opzichte van 14 jaar eerder te overtreffen. Het elftal van West Duitsland werd verslagen, waardoor Nederland door ging naar de finale.

Algemeen

Toen Nederland in 1974 net de beker mis liep, verloren van West Duitsland, was heel het land ervan overtuigd dat Rinus Michels, alias “De Generaal” iets geweldigs had neergezet. Maar het kon nog beter. Weliswaar niet tijdens een WK, maar wel op een EK, het EK van 1988.

Op de avond voor de finale krijgt Rinus namens de spelersgroep, uit handen van Ruud Gullit, een Cartier horloge. “Voor de beste trainer die ik ooit heb gehad”, aldus Ruud. Dit alles bracht enorme emoties bij de stoere coach. Later gaf hij toe tot tranen bewogen te zijn. “Voor het eerst in mijn loopbaan had ik iets van spelers gekregen, ik was er kapot van”.

Rinus en het EK in 1988

Met een geheel ander team dan 14 jaar geleden reist Rinus, ondanks een bomincident, weer af naar West Duitsland. Nu met vedetten als Marco van Basten, Ronald Koeman, Ruud Gullit, keeper Hans Van Breukelen, Frank Rijkaard. Allemaal jongens die nu belangrijke posities binnen het betaalde voetbal bekleden.

12 juni 1988, Nederland – Sovjetunie

Natuurlijk waren de oranjeboys weer de favorieten. Toch verloren ze in het Keulse stadion op tragische wijze van de Sovjetunie. Hoewel Nederland de betere ploeg was, liep het zich stuk op de defensieve houding van de tegenstander. In de tweede helft was het Rats die Van Breukelen de bal uit het net liet vissen. De eerste wedstrijd werd verloren met 0-1.

15 juni 1988, Engeland – Nederland

Dit zou de wedstrijd van Marco van Basten worden. Stond Bosman de eerste wedstrijd nog in de basis, nu werd hij vervangen door Van Basten. De Engelsen deden nog zo hun best, maar hun pogingen eindigden bijna allemaal tegen de paal. In de 86e minuut kreeg Van Basten een publiekswissel, hij had Nederland 3 doelpunten bezorgt waardoor Oranje weer helemaal meedeed in het toernooi. Engeland wist de eer nog te redden door het gelijkmakende doelpunt van Brian Robson, maar helaas Van Basten stond toen nog in het veld. Eindstand 1-3.

18 juni 1988, Ierland – Nederland

Deze wedstrijd moest gewonnen worden wilden de Nederlandse voetballers naar de halve finale gaan. Misschien was het de stress, want Oranje speelde niet zoals het kan spelen. Met de rust stond het nog steeds 0-0. De Ieren verdedigden goed en gaven Nederland niet die ruimte die het nodig heeft om zijn spel tot uiting te brengen. Achteraf zou Wim Kieft een gouden wissel blijken te zijn, hij werd in de 51 minuut ingebracht, en 8 minuten voor tijd, wist hij de bevrijdende en winnende 0–1 te scoren. Het was toch weer gelukt, de halve finale roept.

21 juni 1988, West Duitsland – Nederland

De aartsrivaal van Nederland. Konden de oranjeleeuwen vandaag wraak nemen? De wedstrijd begon in ieder geval erg rustig, met een duidelijk voelbare spanning bij de vele aanwezige oranjefans. Naast het feit dat Nederland de betere partij was, het speelde ook erg mooi voetbal. De ruststand gaf een 0-0 stand aan wat de spanning niet echt goed deed. Klinsmann wist bij een Duitse aanval een strafschop te veroorzaken, welke prima in het doel belandde. Nederland stond met 1-0 achter. Ook Oranje krijgt nog, vrij onverwacht, een penalty die hard door Ronald Koeman wordt ingeschoten, 1-1. Het is in de 89e minuut dat het stadion uit zijn dak gaat, Wouters schiet met een schitterende steekpass de bal richting rechterhoek van het Duitse doel, Van Basten zet de sprint in en is net iets eerder bij de bal dan Kohler en schoot hem glijdend, tegendraads in de linkerhoek langs keeper Immel. De wraak was zoet, Nederland staat in de finale en Duitsland mag naar huis.

25 juni 1988, Sovejtunie – Nederland

Voor de 3e keer in zijn voetbalcarrière staat Nederland in de finale van een groot toernooi, gaat het ditmaal het spreekwoord “Drie keer is scheepsrecht” op? In het Olympiastadion in München wordt de finale gespeeld. Na een half uur spelen wist Gullit vanuit een kopbal 0-1 te maken.

In de tweede helft was het Arnold Mühren die een bal aanspeelt op Marco van Basten, heel Nederland houdt de adem in; Marco kreeg de bal hoog uit de lucht en nam de bal in één keer op z´n slof, waardoor de bal met een prachtige carabool over de keeper heen om via het zijnet in het doel te ploffen. Marco schoot Nederland niet allen het kampioenschap in, maar werd zelf ook topscorder van het toernooi. Vlak voor het eindsignaal haalde Van Breukelen nog een rare toer uit waardoor het bijna 1-2 werd, maar hij stopte de strafschot van Belanov. De wedstrijd werd gewonnen met 0-2. Nederland was kampioen.