Weetjes over de Olympische Spelen

De Olympische Spelen kan zonder twijfel gezien worden als het succesvolste sportevenement aller tijden met zijn bloemrijke geschiedenis en zijn ongeëvenaarde prestige. Jarenlang trainen de beste sporters van over de hele wereld elke vezel uit hun lijf om uiteindelijk in het heetst van de strijd te excelleren op de Olympische Spelen en op dat felbegeerde podium een stuk eremetaal in ontvangst te kunnen nemen. Bloed, zweet en tranen worden er vergoten op het evenement dat zoveel toeschouwers trekt en waarbij de inwoners van de concurrerende landen een groot eenheidsgevoel ontwikkelen wanneer hun sporters ten strijde trekken.

Geschiedenis

Hoewel het in 2017 2793 jaar geleden is dat de Olympische Spelen voor het eerst in 776 voor Christus werden gehouden in Olympia, ter ere van Zeus, zijn de Olympische Spelen eigenlijk relatief 'korte' tijd, ongeveer tweehonderd jaar, pas weer onderdeel van de sportcultuur.

In de tweede eeuw v.Chr. werd Olympia veroverd door de Romeinen die hun eigen stempel wilde drukken op de Griekse cultuur. Allereerst leken de Spelen onverminderd door te kunnen gaan, met als enige wijziging dat naast de Griekse burgers, nu ook de Romeinse burgers mee mochten doen. Dit was de nieuwe uitvoering van de Olympische Spelen, totdat in 393 n.Chr., dus ruim vijfhonderd jaar na de Romeinse binnenval, keizer Theodosius de Eerste alsnog besloot het evenement op te doeken, omdat het in het christelijke Romeinse Rijk ongepast was een sportevenement te houden dat opgedragen werd aan de heidense god Zeus. Sindsdien waren de Olympische Spelen ruim 1500 jaar verboden geweest. Pas in 1896 vonden de eerste officiële Olympische Spelen pas weer plaats en nog wel op de grond waar hij ook ontstaan was, in Griekenland. Dit maal werd hij echter gehouden in Athene, waarna hij elke vier jaar in een ander land gehouden zou worden. Dit, terwijl de originele Spelen elk jaar op dezelfde plek gehouden werd, namelijk in Olympia, de plek waar volgens de Griekse mythen Herakles na het voltooien van zijn twaalf werken een feest oprichtte ter ere van zijn vader Zeus.

Geslachtscontrole

Hoewel het niet vaak voorkomt, of in ieder geval niet vaak aan het licht komt, zijn geslachtswissels bij de Olympische Spelen niet geheel nieuw. Meerdere malen is het voorgekomen dat er bij de Spelen zeer ongemakkelijke situaties zijn ontstaan omtrent het geslacht van een bepaalde sporter. Sommige sporters geven zonder omhaal toe dat ze met opzet de boel hebben opgelicht om zo maar een medaille te kunnen bemachtigen. In deze gevallen is het geslacht van de sporter dan snel duidelijk en kan de zaak te ruste worden gelegd. Er zijn echter ook gevallen waarbij het Olympisch comité het niet eens is over het geslacht van een bepaalde sporter. Als een vrouw namelijk een te hoog testosterongehalte in haar lichaam heeft, kan ze dan wel meedoen aan de vrouwelijke sporten? Als een vrouw interseksueel is, dus eigenschappen van beide geslachten heeft, bij welk geslacht mag ze dan meedoen? Het onplezierige aan deze discussies omtrent het geslacht van een sporter is dat dit altijd en public gebeurt en rozenkleurig beschreven wordt in de media, wat uiterst vernederend is voor de sporter in kwestie. Door de jaren heen zijn veel verschillende methoden toegepast om het geslacht van de sporter te achterhalen, van gynaecoloog onderzoek tot gewoonweg het naar beneden trekken van de sportbroek. Hoewel de geslachtstesten eigenlijk in 1996 al waren afgeschaft kan bij twijfel alsnog een test worden gedaan.

Caster Semenya

Neem bijvoorbeeld Caster Semenya uit Zuid Afrika die op het WK in 2009 een gouden medaille won op de 800 meter bij vrouwen. Vlak daarna werd haar geslacht een gewild onderwerp van discussie, want was ze eigenlijk wel een vrouw? Semenya bleek een zeldzame chromosoomstoornis te hebben waardoor ze interseksueel werd. Uiteindelijk kon Semenya de druk omtrent haar zogenaamde geslachtswissel niet meer aan en trok ze zich terug. Dit is natuurlijk een schrijnend voorbeeld met traumatische gevolgen voor de sporter. Later heeft de ASA (Athletics South Africa) zijn verontschuldigingen aangeboden aan Semenya, aan haar familie, aan de Zuid-Afrikaanse president en alle burgers voor de manier waarop de 'gendertoets' is gegaan en voor de inbreuk op Semenya's privacy.

Naakt sporten

In de tijd van de Oude Grieken hadden de bedenkers van de Spelen een relatief gemakkelijke oplossing gevonden voor deze geslachtstest. Vrouwen werden sowieso buitengesloten van de Spelen en mochten zelfs de mannelijke sporters niet aanschouwen. De Oude Grieken hadden veel bewondering voor de beweging van het menselijk lichaam en voor het menselijk lichaam op zich. Er werd besloten dat alle sporters gestript van elke vorm van kleding hun sport zouden beoefenen. Op deze manier konden de toeschouwers genieten van het menselijk lichaam en werd ook meteen duidelijk of er niet stiekem vrouwelijke atleten zich tussen de mannelijke hadden gevoegd.

Jong en oud talent

Jongste winnaar

Hoewel vandaag de dag de minimumleeftijd om mee te doen aan de Spelen zestien jaar is, is dit niet altijd zo geweest. De jongste deelnemer die ooit op het erepodium heeft gestaan bij een onderdeel op de Olympische Spelen is de Deense zwemster Inge Sorensen, die op twaalfjarige leeftijd het brons veroverde op de tweehonderd meter schoolslag. Dit was in 1936 in Berlijn.

Oudste winnaar

De oudste winnaar die zelfs de zilveren plak heeft weten te bemachtigen op de Spelen is de 72-jarige Oscar Swahn. Deze Zweedse schutter wist bij de Spelen in Antwerpen een plek in de geschiedenisboeken te bemachtigen door tweede te worden op het onderdeel.

De Olympische vlam

De iconische aanloop naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen wordt gekarakteriseerd door de Olympische vlam, die elke vier jaar in de historische plaats Olympia wordt ontstoken, is bedacht door niemand minder dan Nederlanders! De Nederlanders kwam in 1928 op het idee om een vlam te ontsteken, omdat in de originele opzet van de Spelen, dus toen het nog werd opgedragen aan Zeus, gebruikelijk was om honderd ossen te verbranden en dit vuur brandende te houden gedurende de hele Olympische Spelen. De eerste keer dat de Olympische vlam werd aangestoken, werden de Spelen ook gehouden in Amsterdam.

Deelnemende sporten

Elke vier jaar worden door een daarvoor geselecteerd comité de sporten uitgekozen die mee mogen doen aan de Olympische Spelen en in de 150 jaar voorafgaand aan 2016 zijn de sporten die mogen meedoen verviervoudigd! Terwijl in 1896, toen voor het 'eerst' de Spelen weer werden gehouden, er slechts 9 sporten meededen, zijn het er in 2016 39. Er rijzen er echter wel vragen op of sommige sporten eigenlijk wel zo gepast zijn op de Olympische Spelen.

De Olympische ringen

Alle landen willen natuurlijk gelijke rechten hebben op de Spelen en alle landen willen er ook echt een deel ervan uitmaken. Hoe moest het Olympisch comité dan een vlag maken voor de Spelen zonder een land tegen de borst te stuiten omdat deze zich buitengesloten of achtergesteld voelt. Bij de Olympische Spelen staat sport centraal. Alle mogelijke conflicten en politieke ruzies zouden niet naar voren moeten kunnen komen bij de Spelen, omdat het daar louter en alleen om de sport draait, waarbij alle landen vriendschappelijk tegen elkaar wedijveren. Zo zijn de Olympische ringen ontstaan in de kleuren blauw, zwart, rood, geel en groen. Deze kleuren komen namelijk in alle vlaggen van over de hele wereld voor en zo worden alle landen dus bij de vlag betrokken. De vijf in elkaar verstrengelde ringen staan ervoor de vijf participerende werelddelen die elkaar als het ware omarmen in het teken van de sport en met elkaar verbonden zijn. De Olympische vlag is in 1913 ontworpen door Pierre baron de Coubertin, de stichter van de moderne Olympische Spelen.