Tom Simpson: dopingdode in de Tour de France

Op 13 juli 1967 valt Tom Simpson van zijn fiets. De Britse wielrenner is in de Tour van dat jaar bezig aan de laatste 2 kilometer van beklimming van de Mont Ventoux. Het is snikheet. Simpson wordt op zijn fiets gezet, zigzagt nog wat over de weg en valt weer. Tourdokter Pierre Dumas probeert hem nog te reanimeren. Simpson is bewusteloos en overlijdt onderweg in de helikopter op weg naar het ziekenhuis van Avignon. Hij is de eerste dopingdode in de geschiedenis van de Tour de France.

13 Etappe

De 13 etappe van de Tour de France van 1967 voert van Marseille naar Carpentras over 211 km. Het is die dag ondraaglijk warm; het kwik blijft staan op 40° C. Bij het buitenrijden van het dopje Bédoin aan de voet van Mont Ventoux is het peloton nog compleet. Maar twee wielrenners voelen zich goed en demarreren zodra de beklimming is begonnen. De Spanjaard Julio Jiminez en de Fransman Raymond Poulidor rijden weg van de anderen. Na enkele kilometers krijgen ze gezelschap van een groepje met onder andere gele-trui drager Roger Pingeon, Nederlander Jan Janssen en Tom Simpson. Als Jiminez op de stijle flanken van de berg nog een keer aanzet breek de groep in tweeën. Simpson lost en heeft het zwaar. Hij kan al niet goed tegen de hitte en ademhalen is zwaar. De ogen van de Brit staan hol, zijn blik is oneindig en hij zweet enorm.

Top

In de laatste 2 kilometer voor de top van de Mont Ventoux heeft de Brit al lang geen zicht meer op de kopgroep. Sterker nog, hij wordt voorbij gereden door wielrenners die hij normaal niet ziet in een bergetappe. Het fietsen vat hem zwaar, hij gaat staan, weer zitten en weer staan. Op 1,3 km van de top valt hij op het zwarte hete asfalt. "Put me back on my bike", zegt hij en wordt door zijn ploegleider weer op zijn fiets gezet. Hij zwalkt over de weg, maar wil niet opgeven. Simpson is uitgeput en valt opnieuw en blijft roerloos liggen in het grint naast de weg. Tourdokter Pierre Dumas probeert hem eerste hulp te bieden, maar de Brit raakt buiten bewustzijn. Met zuurstof probeert men opnieuw leven in hem te krijgen. Dat lukt niet en Simpson wordt per helikopter naar het ziekenhuis in Avignon gebracht. Onderweg overlijdt hij.

Carpentras

De wedstrijd gaat intussen gewoon door. Er bestaan nog geen "oortjes" en de kopgroep bereikt gezamenlijk de aankomst op de Boulevard de La Pyramide in Carpentras. Jan Janssen wint de spurt voor Gimondi en Pingeon. Deze laatste is blij dat hij de zware klim op de Mont Ventoux heeft doorstaan en zijn gele trui heeft behouden. Janssen wordt gehuldigd voor zijn etappewinst. Niemand rept over de vreselijke dood van Tom Simpson. Pas enkele uren later komt het bericht dat Simpson is overleden. Tourdirecteur Félix Lévitan roept de journalisten bijeen en leest een communiqué voor: "Tom Simpson is overleden om 17.40 uur. De dokters geven geen toestemming tot begraven".

Doping

In de dagen daarna wordt Lévitan uitgescholden en beschuldigd dat hij de Tour veel te zwaar heeft gemaakt. In het peloton zijn er echter vermoedens dat Simpson doping heeft gebruikt. Toch wordt wekenlang een hartaanval als officiële verklaring voor de doodsoorzaak gegeven. Een week na het einde van de Tour de France komt de Engelse krant The Daily Mirror met een sensationeel en verpletterend bericht. "Tom Simpson was killed by drugs !" Uit de autopsie blijkt dat de dood van Simpson het gevolg was van de enorme hitte, het gebruik van amfetamines en alcohol. Het bericht in de krant wordt bevestigd door het Franse gerecht. In het wielershirt van Simpson heeft men 4 ampullen gevonden, waarvan één gevuld met het stimulerende middel amfetamine. Verder heeft Simpson een glaasje cognac gedronken voordat hij de Ventoux besteeg. Het gerucht gaat dat hij een een hele fles cognac zou hebben meegenomen, maar daaraan wordt vandaag de dag nog getwijfeld.

Zelfoverschatting

Tom Simpson gebruikte amfetamine en riep daardoor het risico van zelfoverschatting over zich heen. Hij ging er niet harder van fietsen, alleen maar roekelozer. Daarbij speelde zijn karakter ook mee. Simpson was enorm fanatiek en had een enorme drive. Hij was grenzeloos ambitieus en wilde de Tour de France winnen. Toen hij moest lossen op de Mont Ventoux kwam zijn goede positie in het klassement, en een eventuele eindzege, in gevaar. Hij ging daarom helemaal tot het gaatje. Zijn laatste woorden "put me back on my bike" zijn daar het tragische bewijs van.