Junior Grand Slam winnaars (tennis) die nooit doorbraken

De Australian Open, Roland Garros, Wimbledon en de US Open. Alle vier de Grand Slams van de tenniskalender kennen naast een senioren- ook een juniorentoernooi. Winst op een van deze prestigieuze toernooien is een belangrijk teken dat de betreffende speler een gouden toekomst tegemoet gaat. Veel juniorenkampioenen hebben later ook een mooie carrière gehad. Van diverse winnaars hebben we echter nooit meer iets gehoord.

Onfortuinlijke Junior Grand Slam winnaars

• Junior Grand Slam overwinning is geen garantie voor een gouden toekomst
• Australian Open
• Roland Garros
• Wimbledon
• US Open

Junior Grand Slam overwinning is geen garantie voor een gouden toekomst

In de schaduw van de wereldtoppers wordt op alle Grand Slams ook een toernooi georganiseerd voor de beste junioren ter wereld. Hieraan mogen alle spelers tot de leeftijd van 18 jaar deelnemen. Velen van hen hebben het vizier uitsluitend gericht op een toekomst als professioneel tennisser. Diverse winnaars hebben het dan ook ver geschopt en wisten ook bij de senioren een of meer Grand Slams op hun naam te schrijven. Denk aan Andy Roddick (Australian Open en US Open, 2000), Stanislas Wawrinka (Roland Garros, 2003) en Andy Murray (US Open, 2004).

Naast bovengenoemde kampioenen zijn er ook diverse junior-winnaars die weliswaar (nog) geen Grand Slam bij de senioren wonnen maar op het hoogste niveau toch goed acteerden en diverse andere toernooien wonnen. Denk bijvoorbeeld aan Gaël Monfils, Richard Gasquet, Marcos Baghdatis of onze eigen Sjeng Schalken.

Voor velen spatte de droom om proftennisser te worden helaas vroegtijdig uiteen, bijvoorbeeld als gevolg van blessures. Anderen probeerden het wel maar bereikten nooit het hoogste niveau. De redenen voor het 'mislukken' van ooit veelbelovende talenten zijn uiteenlopend. Een aantal weinig succesvolle verhalen van de heren nemen we hier door.

Australian Open

De Australian Open is de eerste Grand Slam van de tenniskalender. Spelers van over de hele wereld hebben drie weken om zich op Australische bodem voor te bereiden en te wennen aan de zinderde hitte alvorens aan dit toernooit te beginnen. De Australian Open is van alle Grand Slams de eerste die een jeugdtoernooi opzette. De eerste editie vond al plaats in 1922. Diverse grootheden uit het tennis wisten dit toernooi ooit op hun naam te schrijven zoals Tony Roche (1964), Stefan Edberg (1983), Andy Roddick (2000) en Janko Tipsarevic (2001). Wie weet echter nog wie de volgende spelers zijn?

Grant Doyle (1992)

Grant Doyle won in totaal vier Grand Slam titels bij de junioren: naast de overwinning in de single in Australië in 1992 won hij hier dit jaar en het jaar ervoor ook al de dubbeltitel. In 1992 won hij ook de dubbeltitel op Roland Garros. In dat jaar was hij tevens de nummer 1 van de wereld bij de junioren. Op het hoogste niveau wist hij echter niet door te breken. Verspreid over zeven jaar nam hij achttien keer deel aan (de kwalificaties voor) een ATP toernooi, maar wist slecht vier maal een wedstrijd te winnen. Later ging hij werken als tenniscoach.

Julien Jeanpierre (1998)

Jeanpierre won als 17-jarige het juniorentoernooi van de Australian Open in 1998 zowel in de single als de dubbel. In zijn jaren als junior versloeg hij onder andere Leyton Hewitt, David Nalbandian en Roger Federer en als 16-jarige was hij de beste jeugdspeler van Frankrijk. Daarna vernamen we lange tijd niets van hem, omdat hij uitsluitend op de ITF-toer - het laagste professionele niveau - acteerde. Slechts één maal nam hij deel aan een ATP-toernooi. In 2004 verloor hij toen in de tweede ronde in Indianapolis. Daarna probeerde hij zich nog vier keer te kwalificeren, maar telkens zonder succes. 2009 was zijn laatste jaar op de ITF-toer. Jeanpierre is zich later gaan richten op een carrière als tenniscoach waarbij hij onder andere spelers als Arnaud Clement, Paul-Henri Mathieu en Pauline Parmentier begeleidde.

Roland Garros

Roland Garros is de tweede Grand Slam van het jaar en iedereen schakelt dan weer over naar gravel, een ondergrond waarop vooral Zuid-Europeanen en Zuid-Amerikanen goed uit de voeten kunnen. Opvallend genoeg zijn nagenoeg alle winnaars vanaf het jaar 1990 uiteindelijk doorgebroken, in die zin dat ze meerdere jaren hun brood hebben kunnen verdienen met tennis. Diversen van hen gingen uiteindelijk tot de wereldtop behoren. Denk aan spelers als Guillermo Coria, Richard Gasquet, Stanislas Wawrinka en Alberto Martín. De annalen vermelden echter één vrij onbekende naam...

Daniel Elsner (1997)

De Duitser Daniel Elsner won in 1997 niet alleen Roland Garros maar ook de Australian Open en had het jaar ervoor de US Open op zin naam geschreven. Drie junior Grand Slams op een rij en bij de vierde haalde hij de finale. Een voorbode voor een glansrijke carrière? Toch niet. Ondanks diverse pogingen won hij slechts een handjevol ATP-wedstrijden. In vijf pogingen won hij één wedstrijd op een Grand Slam bij de senioren. In de tweede ronde moest hij echter met een blessure opgeven. Verder was Elsner hoofdzakelijk op Futures en Challengers te vinden tot hij in 2008 zijn racket aan de wilgen hing en op zijn 27ste al geen perspectief meer zag in een tenniscarrière.

Wimbledon

Wie als aanstormend tennistalent droomt over het vasthouden van een beker, denkt vaak aan Wimbledon. Met al haar traditie spreekt dit toernooi in Londen erg tot de verbeelding. Het is een toernooi voor specialisten, want erg veel wedstrijden om je voor te bereiden op de ondergrond van gras zijn er niet. Diverse spelers op de ATP-toer zie je dan ook uitsluitend opleven in die paar weken in juni en juli dat er op gras getennist wordt. Enkele grasspecialisten die al bij de junioren wisten te winnen zijn bijvoorbeeld Roger Federer, Nicolas Mahut en Jürgen Melzer.

Roman Valent (2001)

Wie kent Roman Valent nog? Waarschijnlijk niet erg veel tennisvolgers zullen zijn naam kennen. De Zwitser had een geweldige juniorcarrière, met als hoogtepunt winst op Wimbledon in 2001. Op de ATP-toer speelde hij slechts één wedstrijd, waarin hij kansloos verloor van Marc Giquel. Verder speelde hij uitsluitend Challengers en Futures. Al in 2003 bereikte hij zijn hoogste ranking van precies 300.

Todd Reid (2002)

De winnaar van een jaar later is ook nooit verheven tot tennisgod. Australiër Todd Reid won het toernooi in 2002 en haalde in dat zelfde jaar de finale van de Australian Open bij de junioren in de singles en won het toernooi in het dubbelspel met partner Ryan Henry. In 2002 bereikte hij de nummer 2 positie in de wereld bij de junioren. Het hoogtepunt van zijn seniorcarrière beleefde Reid in 2004 toen hij de finale haalde van een Challengertoernooi in Nieuw-Caledonië. Hierin was de Argentijn Guillermo Cañas een maatje te groot. In 2005 was de tenniscarrière voor Reid op 21-jarige leeftijd al weer voorbij. Als gevolg van blessures kon hij niet meer fulltime op de toer spelen. Later nam hij nog deel aan enkele Futures in eigen land, maar wist geen enkele keer de eerste ronde te overleven. In 2009 speelde hij drie wedstrijden waarin hij telkens met een blessure moest opgeven.

US Open

De US Open is wat Grand Slams betreft misschien een beetje een buitenbeentje. Veel wedstrijden worden er bij kunstlicht afgewerkt, de wind is er een belangrijke factor en het is de enige Grand Slam waar in de vijfje set bij een stand van 6-6 ook een tiebreak wordt gespeeld. Diverse latere grootheden wisten dit toernooi bij de junioren op hun naam te schrijven zoals Andy Roddick, David Nalbandian en Jo-Wilfried Tsonga. Niet voor iedereen was het echter een startschot van een glanzende carrière.

Brian Dunn (1992)

De Amerikaan Brian Dunn won in 1992 op eigen bodem zijn enige Grand Slam bij de junioren. Op Wimbledon en de Australian Open haalde hij dat jaar tevens de finale. Geboren en getogen in Florida woonde hij als kind in de regio waar vele kampioenen gemaakt zijn. Naast het juniorentoernooi speelde hij in 1992 ook het seniorentoernooi en wist daar de tweede ronde te bereiken. Het zou echter zijn enige seniorenpartij bij de senioren blijven. Tot 1996 speelde hij in totaal zestien wedstrijden op de ATP-toer maar moest zijn tennisloopbaan op 22-jarige leeftijd staken vanwege diverse knieblessures.

Dusan Lojda (2006)

De linkshandige Tsjech Dusan Lojda schreef in 2006 de enkelspeltitel bij de junioren op zijn naam nadat hij het jaar ervoor prof was geworden. Op de ATP-toer lukte het Lojda echter niet om hoger op te klimmen. Sinds zijn debuut schommelt zijn ranking tussen de 290 en 350 en moet hij het vooral hebben van wedstrijden in Futures en Challengers. Zijn vijf pogingen om zich via het kwalificatietoernooi te plaatsen voor een ATP-toernooi faalden en hij speelde nooit een Grand Slam wedstrijd bij de senioren.