Fernando Torres: Niño van Atlético de Madrid

Fernando Torres is een Spaanse voetballer die centraal in de aanval speelt. Als kind van Atlético de Madrid versiert hij in 2007 een transfer naar het Engelse Liverpool. Daar beleeft El Niño fantastische jaren. In 2011 trekt hij echter naar rivaal Chelsea, waar hij de vorm van bij Liverpool niet altijd kan terugvinden. Door een aantal vervelende blessures en een speelstijl die hem minder ligt, ebt het vertrouwen wat weg. Na een korte passage bij het Italiaanse AC Milan, komt Torres in 2015 weer thuis bij de club van zijn leven. Daar vindt hij zijn oude vorm terug en wilt hij voor het eerst een prijs pakken met zijn Atlético. Ook voor de Spaanse nationale ploeg is Fernando Torres erg succesvol, met twee gewonnen Europese Kampioenschappen en een gewonnen WK. Zijn grootste kwaliteiten zijn het goed in de ruimte duiken, zijn snelheid, een degelijke techniek en zijn afwerking.

De eerste voetbalstappen

Fernando José Torres Sanz wordt geboren op 20 maart 1984 in Fuenlabrada, een voorstad van Madrid. Na al eerder een jongen en een meisje te hebben gekregen, is hij het derde kind voor zijn ouders Flori en José. Wanneer hij twee jaar is, begint de jonge Fernando in huis met de bal van zijn broer Israel te spelen. Dit is meteen zijn eerste contact met voetbal. Op vijfjarige leeftijd sluit hij zich aan bij zijn eerste voetbalclub Parque 84. Een jaar later wordt voetbal écht belangrijk. Een cartoon op televisie over een groep jongeren die professional willen worden, doet de jongen dromen van een carrière als voetballer. Telkens wanneer de aflevering erop zit, trekt hij met zijn broer naar buiten om te voetballen. Via zijn grootvader krijgt hij ondertussen de liefde voor Atlético de Madrid mee. Zijn opa was niet eens een grote voetbalfan, maar door Atlético was hij wel heel gepassioneerd. Die passie wilde hij absoluut meegeven aan zijn kleinzoon.

Op 7-jarige leeftijd gaat de jonge Fernando in de spits spelen, nadat hij eerst zowaar als doelman begon. In die periode sluit hij zich ook aan bij “Mario’s Holanda”, een indoor voetbalclub uit de buurt. Torres zal drie jaar lang indoor voetbal spelen en noemt dit zeer belangrijke jaren voor zijn ontwikkeling als speler en als persoon. Hier leerde hij wat het is om in een team te spelen. In 1994, wanneer hij tien jaar oud is, speelt hij voor het eerst elf tegen elf met zijn club Rayo 13. Een leuk extraatje was dat de drie beste spelers van dat jaar mochten testen bij Atlético de Madrid. Fernando Torres scoorde 55 keer en behoorde uiteraard tot de geselecteerden. Een droom komt uit. Nu nog enkel de mensen van Atlético overtuigen.

Atlético de Madrid

En dat doet hij. Fernando maakt indruk op de scouts en sluit zich op zijn elfde aan bij zijn droomclub Atlético de Madrid. Gedurende deze periode beleeft hij het meeste plezier aan voetbal. Kort na zijn aankomst speelt hij met Atlético een toernooi in België. Het was een overweldigende en fantastische ervaring om dit te kunnen doen. Voor zijn familie was het ook een hele aanpassing. Zijn ouders moesten plots veel meer tijd vrijmaken om hem naar de trainingen en wedstrijden te brengen. Ook zijn broer en zus namen soms die taak op hun. Terwijl de jongste zich amuseerde op het veld, konden zij studeren. Zonder zijn familie, zegt hij zelf, zou hij het nooit tot het eerste elftal geschopt hebben. De jaren bij Atlético verstrijken en Fernando beleeft er veel plezier. Soms een zware combinatie met voetbal en studies, dat wel.

In 1998 wint hij met Atlético twee keer de Nike Cup en bovendien wordt Fernando Torres verkozen tot beste Europese speler in zijn jeugdcategorie. Een jaar later mag hij dan ook zijn eerste contract tekenen bij de club van zijn leven. Hij is dan vijftien jaar oud en mag spelen in de “División de Honor”, het hoogste niveau bij de jeugdploegen. In die periode wordt hij getraind door Abraham Garcia, de coach die het belangrijkste geweest is voor zijn carrière.

Eerste elftal

Op zijn zestiende zal Fernando het seizoen nog steeds beginnen in de “División de Honor”, maar hij zal het eindigen bij de eerste ploeg. Tussendoor wint hij nog het Europees Kampioenschap bij de -16. Hij wordt topschutter en zal verkozen worden als beste speler van het toernooi. Vanaf dan wordt hij geleidelijk aan herkend op straat, iets wat hem nog nooit overkomen was. Op het einde van het seizoen wordt hem op een dinsdag meegedeeld dat hij met het eerste elftal mag meetrainen en dat hij er in de voorbereiding op het nieuwe seizoen ook bij zal zijn. Woensdag gaat hij trainen, zaterdag krijgt hij te horen dat hij in de selectie zit en zondag maakt hij zijn debuut voor Atlético de Madrid in de Spaanse tweede klasse. Op 27 mei 2001 mag hij tegen Leganés proeven van de sfeer in het Vicente Caldéron stadion. Het is niet zo dat hij er gewoon bijgehaald wordt om eens te kijken wat hij waard is. Atlético strijdt namelijk nog volop voor promotie naar de hoogste afdeling. Amper een week na zijn debuut is het al prijs. Fernando Torres scoort zijn eerste doelpunt voor Atlético in de wedstrijd tegen Albacete. Enkele weken later volgt echter een ontgoocheling. Het team slaagt er niet in te promoveren door een slechter doelsaldo. Voor Fernando zelf is het natuurlijk wel een fantastisch seizoen geweest. Hij speelt uiteindelijk vier wedstrijden, waarin hij één keer scoort. Het volgende seizoen zal hij bij het eerste elftal beginnen, met als doel dit keer wel de promotie af te dwingen.

Definitieve doorbraak

In het seizoen 2001-2002 breekt El Niño helemaal door bij Atlético. Het is voor hem persoonlijk geen super seizoen, maar de club slaagt er wel in de promotie af te dwingen. Hij is meestal basisspeler en scoort 6 keer in 36 wedstrijden. Ook in de Copa del Rey scoort hij éénmaal in één wedstrijd. Geen uitstekende statistieken voor een spits, maar zeker niet slecht voor iemand die het grootste deel van dat seizoen amper zeventien jaar oud is. In juli, ondertussen achttien jaar, speelt hij het EK -19 met Spanje. Spanje klopt Duitsland in de finale na een doelpunt van Torres, die zelf opnieuw topschutter en speler van toernooi wordt. Het volgende seizoen wordt zijn debuut op het allerhoogste niveau. Het is uitkijken hoe de jonge spits zal presteren. Fernando Torres bewijst zijn potentieel en speelt een goed seizoen. In totaal speelt hij 32 wedstrijden waarin hij 14 keer zal scoren. Vanaf dat seizoen beginnen de fans echt in de kwaliteiten van Torres te geloven. Het seizoen 2003-2004 wordt nog beter. In alle competities scoort Fernando 21 keer in 40 wedstrijden. Bovendien dwingt hij Europees voetbal af met Atlético. Hij begint steeds meer naam te maken en maakt op 19-jarige leeftijd zijn debuut voor het nationale team van Spanje.

Ook het volgende seizoen gaat Torres door op zijn elan. Dit keer scoort hij 20 doelpunten in 49 wedstrijden. Het grootste deel van dat seizoen is hij nog altijd maar twintig jaar. Een grote ontgoocheling is echter dat Atlético dit keer geen Europees voetbal afdwingt, ondanks bijna heel het seizoen op een Europese plaats te hebben gestaan. Het seizoen 2005-2006 begint niet goed voor Atlético de Madrid. Nieuwe coach Carlos Bianchi krijgt de ploeg niet aan het draaien en wordt vervangen door Pepe Murcia. Hierna begint het terug te lopen, maar Atlético slaagt er opnieuw niet in om Europees voetbal af te dwingen. Torres scoort 13 keer in 40 wedstrijden. In de zomer van 2006 zijn er heel wat geïnteresseerde clubs, maar Torres besluit om bij Atéltico te blijven en verlengt zijn contract tot 2009. Hij wil absoluut nog eens Europees halen met de club van zijn leven. Atlético behaalt uiteindelijk een zevende plaats en mag zo het komende seizoen in de Intertoto aantreden. In 40 wedstrijden scoort Torres 15 doelpunten. Maar Europees zal hij zelf niet meer spelen met Atlético.

Liverpool FC

Tijdens de zomer van 2007 is er opnieuw interesse voor hem. Manager Rafa Benitez van het Engelse Liverpool wil hem er absoluut bij om deel uit te maken van zijn nieuw project. Een hele moeilijke keuze, maar Torres besluit dat het moment ideaal is om Atlético te verlaten. De club verlaten valt hem zwaar, maar tegelijk kijkt hij er ook erg naar uit om in de Engelse competitie aan te treden. Hij is altijd al fan geweest van de snelheid en intensiteit in de Premier League. Een spel dat hem met zijn snelheid zeker goed moet liggen. Bovendien brengt hij zijn club zo’n 36 miljoen euro op, geld dat Atlético goed kan gebruiken.

Uitstekend eerste seizoen

Zijn debuutjaar in Liverpool wordt een fantastisch seizoen. In zijn eerste thuiswedstrijd in de competitie scoort hij meteen zijn eerste Premier League goal. Liverpool zal die dag 1-1 gelijk spelen tegen Chelsea. Fernando Torres is vertrokken voor een jaar vol doelpunten. De aanpassing verloopt goed en Torres voelt zich uitstekend in Engeland en Liverpool. Bij Liverpool proeft hij ook voor het eerst van de Champions League. Torres en co geraken zelfs tot in de halve finale, waarin ze uitgeschakeld worden door Chelsea. Hij zal dat seizoen uiteindelijk 33 keer scoren in 46 wedstrijden. Met 24 competitiedoelpunten is hij zelfs de best debuterende buitenlander in Engeland. Hij moet enkel Cristiano Ronaldo van kampioen Manchester United, goed voor 31 competitiegoals, laten voorgaan in de topschuttersstand. Liverpool wordt vierde en plaatst zich voor de voorronde van de Champions League. Een geweldig eerste jaar dus, waarin hij met enkele uitstekende spelers mag voetballen. Onder meer Steven Gerrard, Xabi Alonso, Pepe Reina en Javier Mascherano delen de kleedkamer met hem. Gerrard noemt hij zelfs de beste speler met wie hij ooit samenspeelde. Ook de fans van Liverpool sluiten hem meteen in de armen en hebben zelfs een speciaal lied voor Torres.

Een aantal vervelende blessures

Het volgende seizoen begint moeilijk voor Torres. Hij wordt geplaagd door een aantal spierblessures en later zal ook nog een enkelblessure volgen. Mede dankzij zijn sterke prestaties van vorig seizoen wordt hij in december wel derde in de verkiezing van de Gouden Bal, na Cristiano Ronaldo en Lionel Messi. Een hele eer om met deze grote spelers op het podium te staan en ook een mooie erkenning voor zijn sterke prestaties. Liverpool speelt een uitstekend seizoen in de Premier League, zeker in de heenronde. Het team zal uiteindelijk een tweede plaats behalen, met vier punten minder dan Manchester United. De Champions League wordt echter een ontgoocheling. Liverpool slaagt er niet in de groepsronde te overleven. Fernando Torres scoort in totaal 17 doelpunten in 38 wedstrijden. Een aantal blessures zorgen er voor dat hij niet alle wedstrijden kan spelen, waardoor hij soms op zoek moet naar zijn beste vorm.

Ook tijdens het seizoen 2009-2010 wordt Torres geplaagd door vervelende blessures. Vooral begin 2010 is lastig. Hij moet in de eerste helft van dat jaar twee knie-operaties ondergaan. Ondanks die blessures scoort Fernando in 32 wedstrijden toch 22 doelpunten. Hij breekt een oud clubrecord. Hij wordt namelijk de speler die het minste wedstrijden nodig heeft om 50 competitiedoelpunten te maken voor Liverpool. Liverpool kent echter een teleurstellend seizoen en wordt pas zevende.

Ook het volgende seizoen begint slecht voor Liverpool. Roy Hodgson is ondertussen manager bij de club, maar slaagt er niet in het team op de rails te krijgen. In januari 2011 wordt hij ontslagen en vervangen door clubicoon Kenny Dalglish. Torres zelf scoort in de eerste helft van dat seizoen 9 keer in 22 competitiewedstrijden. De drang om prijzen te winnen wordt steeds groter en Liverpool is de laatste twee seizoenen wat minder gaan presteren. Dit zorgt ervoor dat Fernando Torres in januari 2011 de overstap maakt naar rivaal Chelsea FC voor zo’n 58 miljoen euro. Een transfer die hem niet in dank afgenomen wordt door de fans van Liverpool.

Chelsea FC

In de zomer van 2010 had Chelsea al eens contact opgenomen, maar Torres besloot bij Liverpool te blijven. De club had enkele beloftes gemaakt. Maar met de verkoop van Mascherano werd al een belofte verbroken. Torres voelde zich een beetje verraden en besloot dat het voor zijn toekomst beter was om in januari wel in te gaan op het bod van Chelsea FC. Terwijl de clubs er onderling proberen uit te geraken, blijft hij wel alles geven voor Liverpool. Hij wil een waardig afscheid en wil op een waardige manier kunnen vertrekken. Maar de onderhandelingen blijven aanslepen en Liverpool vindt niet onmiddellijk een vervanger. Omdat de tijd begint te dringen, moet hij toch een openlijk transferverzoek indienen. Torres voelt zich behandeld als koopwaar en wilt de club verlaten. Dankzij het enorme bod van Chelsea lukt dat uiteindelijk toch, na lange en zware onderhandelingen. Liverpool zal altijd een belangrijk deel en een fantastische periode in zijn leven blijven. Maar om een stap vooruit te zetten, moest hij vertrekken. De manier waarop was niet ideaal en de waarheid is ook niet helemaal zoals ze werd weergegeven. Torres hoopt dat op een dag de echte waarheid bekend gemaakt zal worden.

Moeilijke eerste maanden

Zijn debuut met Chelsea is een wedstrijd tegen… Liverpool. Het zijn de ‘Reds’ die het halen met 0-1. Zijn eerste half jaar bij Chelsea is moeilijk. Het duurt lang voor hij een eerste keer kan scoren. Uiteindelijk zal hij daar in 18 wedstrijden ook maar 1 keer in slagen. Chelsea eindigt het seizoen wel als tweede. Het seizoen 2011-2012 begint met een nieuwe manager. André Villas-Boas is Carlo Ancelotti komen vervangen. In de competitie draait het niet goed voor Chelsea. Villas-Boas wordt nog voor het einde van het seizoen ontslagen en Roberto Di Matteo neemt zijn plaats in. Chelsea zal pas als zesde eindigen, maar er volgen wel twee andere hoogtepunten. De Londense club wint namelijk de FA Cup en de Champions League. Het zijn de eerste prijzen voor Torres in zijn clubcarrière en precies daarvoor was hij naar Chelsea gekomen. Het winnen van de Champions League zorgt voor een enorm gevoel van vreugde. Hier had hij als kind altijd al van gedroomd. Op persoonlijk vlak is het niet zijn beste seizoen. De aanpassing aan Chelsea verloopt niet zo makkelijk als bij Liverpool en Torres vindt minder vlot de weg naar doel. In 46 wedstrijden scoort hij 11 doelpunten.

Beste jaar in Londen

Het volgende seizoen begint met een ontgoochelende 1-4 nederlaag tegen Atlético Madrid in de strijd om de Europese Supercup. Atlético had het jaar voordien de Europa League gewonnen. Een prachtig moment voor hem is wel dat de duizenden fans van zijn jeugdclub zijn naam zingen na de wedstrijd. Chelsea speelt geen schitterend seizoen. Di Matteo wordt in november vervangen door Rafa Benitez, de man die hem naar Liverpool haalde. Dit zorgt ook voor een heropleving bij Torres zelf. Chelsea wordt derde in de competitie, na de twee clubs uit Manchester. In december 2012 wordt het WK voor clubs verloren. In de finale wordt met 1-0 verloren van Corinthians uit Brazilië. In de Champions League gaan de ‘Blues’ er al uit in de groepsfase. Ze worden derde en mogen naar de Europa League. Die Europa League weten ze wel te winnen. In de finale wordt Benfica met 2-1 geklopt. Fernando Torres zorgt voor de 1-0 en behaalt opnieuw een mooie prijs. In 63 wedstrijden zal hij dat seizoen 23 keer scoren.

Wisselend succes

Het seizoen 2013-2014 wordt zijn laatste voor Chelsea. Ondertussen is er weer een nieuwe manager. José Mourinho is terug op Stamford Bridge. Het wordt echter een seizoen zonder prijzen. In de Europese Supercup wordt na strafschoppen verloren van Bayern München. Torres scoort wel in deze wedstrijd. In de Premier League wordt Chelsea opnieuw derde en in de Champions League gaan ze eruit in de halve finale. Fernando Torres scoort 11 keer in 41 wedstrijden. De scorende spits van bij Liverpool is hij bij Chelsea nooit geweest. Hij scoort wel regelmatig een doelpunt en speelt goede wedstrijden, maar de scoremachine van bij Liverpool is hij hier niet. Goede en slechte momenten dus. Hij wint wel een aantal mooie prijzen. De transfer is dus een gematigd succes. Volgend seizoen is het misschien tijd voor een nieuwe uitdaging…

AC Milan

Die nieuwe uitdaging vindt hij in Milaan. Chelsea leent hem voor twee seizoen uit aan de rood-zwarten van AC Milan. Hij hoopt hier opnieuw die vlot scorende spits te worden. Het verblijf van Torres in Milaan zal echter beperkt blijven tot een half seizoen. In 10 wedstrijden scoort hij 1 keer voor de Milanezen. AC Milan neemt hem in januari 2015 definitief over van Chelsea, maar dit wordt een constructie om Torres te ruilen tegen Cerci die op dat moment actief is bij Atlético de Madrid.

Terug thuis

Fernando Torres wordt in een ruil betrokken en zal de rest van het seizoen 2014-2015 en het volgende seizoen op uitleenbasis terugkeren naar de club van zijn leven, Atlético. El Niño is terug thuis! Hij wilt nu absoluut een prijs pakken met zijn club, zijn Atlético. Op 4 januari 2015 wordt hij voor 45 000 uitzinnige fans voorgesteld in Vicente Caldéron. Elf dagen later scoort hij meteen twee keer tegen Real Madrid voor de Spaanse beker. De mannen van Diego Simeone eindigen uiteindelijk als derde in de competitie. In 25 wedstrijden zal Torres 6 keer scoren. Het volgende seizoen hoopt hij terug beter te doen en weer meer goals te maken. Met Jackson Martinez en Luciano Vietto is er wel stevige concurrentie, ondanks het vertrek van Mandzukic. Door het vertrek van de Kroaat kan Torres weer met zijn favoriete rugnummer 9 spelen. Fernando begint uitstekend in september en scoort al snel twee keer in de competitie, zijn 98ste en 99ste doelpunt voor Atlético. De magische 100 is dichtbij, maar laat echter heel lang op zich wachten. Pas na het vertrek van Jackson Martinez in januari, krijgt hij weer het volle vertrouwen. Op 6 februari is het dan eindelijk zover. Torres scoort de 3-1 tegen Eibar, zijn 100ste doelpunt voor ‘Los Colchoneros’. De trein is vertrokken en zijn goede vorm gaat verder in de volgende maanden. Op de voorlaatste speeldag verliest Atlético echter de titel na een nederlaag bij Levante. Atlético speelt wel nog de finale van de Champions League tegen rivaal Real. Ondanks het feit dat de rood-witten een groot deel van de wedstrijd de betere ploeg zijn, gaat de finale toch verloren na strafschoppen. Een enorm grote ontgoocheling in de carrière van Torres. Hij eindigt het seizoen 2015-2016 met 12 doelpunten in 44 wedstrijden.

Nationale elftal van Spanje

In de jeugdcategorieën was Fernando Torres een erg succesvolle spits bij het nationale elftal. Zou hij dit ook worden bij de grote jongens? Het lijkt erop van wel. Torres is amper 19 jaar oud wanneer hij debuteert voor het nationale team van Spanje. Op 6 september 2003 mag hij starten in de wedstrijd tegen Portugal. Zijn eerste doelpunt komt er op 28 april 2004 tegen Italië. Later dat jaar wordt hij ook geselecteerd voor het EK in Portugal. Het Europees Kampioenschap wordt een ontgoocheling. Spanje wordt pas derde in zijn groep en is meteen uitgeschakeld. Torres wordt wel een vaste waarde in de Spaanse selectie en is er ook bij op het WK 2006 in Duitsland. Spanje wint overtuigend zijn groep, onder meer dankzij 3 doelpunten van Fernando, maar wordt de volgende ronde uitgeschakeld door Frankrijk. Weer geen internationaal succes dus.

Europees Kampioen

Maar in 2008 is het wel prijs. Spanje wint het EK! Het is het begin van een lange Spaanse regeerperiode. In de groepsfase pakken de Spanjaarden 9 op 9. Torres scoort daarin 1 keer, zijn spitsbroeder David Villa maar liefst 4 keer. In de kwartfinale wordt Italië na strafschoppen geklopt en in de halve finale gaat Rusland voor de bijl. Het gloriemoment voor Torres moet echter nog komen. Met een knappe goal in minuut 33 zorgt El Niño voor het eerste en enige doelpunt in de finale tegen Duitsland. Spanje is Europees Kampioen!

Wereldkampioen

In 2009 volgt de Confederations Cup, als voorbereiding op het WK, in Zuid-Afrika. Spanje wint zijn groep met 9 op 9, maar gaat er de volgende ronde verrassend uit tegen de Verenigde Staten. Torres zelf scoort 3 keer. De Spaanse selectie is ook voor het WK 2010 de grote favoriet. Spanje begint echter met een verrassende 0-1 nederlaag tegen Zwitserland, maar herstelt zich met overwinningen tegen Honduras en Chili. Fernando is nog niet aan scoren toegekomen. In de volgende ronde wordt Portugal met 1-0 geklopt. Het doelpunt is opnieuw van David Villa, die mede topschutter van het toernooi zal worden. In de kwartfinales wint Spanje met 0-1 van Paraguay dankzij dezelfde doelpuntenmaker. In de halve finale gaat Duitsland eraan. Opnieuw 1-0. Dan volgt het grote moment. De finale tegen Nederland. La Roja maakt zijn favorietenrol waar in een spannende en intense finale. Iniesta zorgt in de verlengingen voor het enige doelpunt van de wedstrijd. Voor Fernando Torres zelf een wat teleurstellend WK, maar het winnen van de wereldtitel maakt veel goed!

Opnieuw Europees Kampioen

Het volgende EK in 2012 is Spanje uiteraard opnieuw de favoriet. In Polen en Oekraïne pakken de Spanjaarden 7 op 9 in hun groep, mede dankzij 2 doelpunten van Fernando tegen Ierland. In de volgende ronde wordt Frankrijk uitgeschakeld na 2 doelpunten van Xabi Alonso en in de halve finale wordt er gewonnen van Portugal na strafschoppen. In de finale klopt Spanje Italië met overtuigende 4-0 cijfers. Fernando Torres valt in en scoort het derde doelpunt. Met 3 doelpunten wordt hij topschutter van het toernooi omdat hij daarvoor de minste minuten nodig had. Opnieuw een fantastische prijs!

Teleurstellend WK

Na het EK volgt er in 2013 weer een Confederations Cup. Ditmaal in Brazilië. Spanje wint de groepsfase, waarin Torres 5 keer scoort. Daarna wordt Italië uitgeschakeld na strafschoppen, maar in de finale blijkt Brazilië veel te sterk. Met een 3-0 nederlaag keert de nationale ploeg terug naar Spanje. Torres wordt wel opnieuw topschutter van het toernooi. Het WK het jaar nadien wordt een enorme ontgoocheling. In de eerste wedstrijd krijgt Spanje een ongelooflijke 5-1 aangesmeerd van Nederland en ook de volgende wedstrijd gaat verloren tegen Chili. In beide wedstrijden is Fernando invaller. De laatste groepswedstrijd betekent niets meer, maar wordt wel gewonnen. 3-0 tegen Australië met 1 doelpunt van Torres. De regerende kampioen is uitgeschakeld en het is tot dusver de laatste wedstrijd van Fernando Torres voor Spanje. In totaal speelt hij 110 interlands waarin hij 38 keer scoort.