De tovenaars van hockeyland India (1928-1964)

In de tijd dat hockey nog enkel om techniek en behendigheid ging, was India oppermachtig. De wereld stond versteld van de trucs en de stickhandling van de Indiërs. Dat begon op de Olympische Spelen van Amsterdam in 1928 en duurde met slechts één onderbreking (1960) tot en met de Spelen van 1964 in Tokio. Het verhaal van zeven gouden medailles en een zilveren.

1928: India wint zonder tegengoal

Na twee magere toernooien op de Olympische Spelen van 1908 (winst voor Engeland) en 1920 (winst voor Groot-Brittannië) was hockey geen onderdeel meer van de Spelen in 1924. Als reactie daarop werd de Fédération International de Hockey (FIH) opgericht. Groot-Brittannië sloot zich niet aan, zijn beste leerling India wel. Zo keerde hockey in 1928 alweer terug op het Olympische platform. Zonder problemen en met wellicht de beste hockeyspeler aller tijden in de gelederen, Dhyan Chand, bijnaam De Tovenaar, verpulverde India al zijn tegenstanders. Zonder een enkele tegengoal. In de finale deed Nederland het met een 0-3 nederlaag nog niet eens zo slecht.

De weg naar het goud

• India – Oostenrijk 6-0 Dhyan Chand 3, George Marthins 2, Ali Shaukat
• India – België 9-0 Feroze Khan 5, Frederic Seaman 2, Dhyan Chand, Marthins
• India – Denemarken 5-0 Dhyan Chand 3, Marthins, Seaman
• India – Zwitserland 6-0 Dhyan Chand 4, Marthins, Maurice Gateley
• India – Nederland 3-0 Dhyan Chand 3

1932: Karig toernooi in Los Angeles

Na 1928 was vooral de locatie (Los Angeles) voor het tweede toernooi zo goed als funest. Acht van de negen deelnemers in 1928 kwamen uit Europa, en vonden de reis te ver. Bleven over de Verenigde Staten en Japan, en die waren geen partij voor India. Japan hield de schade enigszins beperkt (1-11), de USA ging grandioos onderuit tegen de hockeymagiërs. In twee wedstrijden scoorden de broers Roop Singh (13) en Dhyan Chand (12), eigenlijke naam Dhyan Singh, vijfentwintig doelpunten.

De weg naar het goud

• India – Japan 11-1 Dhyan Chand 4, Roop Singh 3, Gurmit Singh 3, Dickie Carr
• India – USA 24-1 Roop Singh 10, Dhyan Chand 8, Gurmit Singh 5, Pinniger

1936: India laat niets heel van Duitse ambities

In de door nazi-Duitsland georganiseerde Olympische Spelen in Berlijn werd de Duitse atletiek al te kijk gezet door Jesse Owens. De hockeyers uit India deden er nog een schepje bovenop. Gedurende het toernooi werd hockey een van de bestbezochte sporten, puur vanwege de klasse van de Indiërs. Met Roop Singh in een belangrijke bijrol, maar met wederom Dhyan Chand als allesovertreffende speler werd in de finale Duitsland kansloos gelaten. Hitler zag het en wilde Chand als beloning een rang in het Duitse leger aanbieden. Chand bedankte feestelijk.

De weg naar het goud

• India – Hongarije 4-0 Roop Singh 2, Carlyle Tapsell, Shabab Ud Din Shabban
• India – USA 7-0 Dhyan Chand 2, Sayyed M Jaffar 2, Roop Singh 2, Ernest Cullen-Goodsir
• India – Japan 9-0 Dhyan Chand 4, Peter Fernandes 2, Carlyle Tapsell 2, Roop Singh
• India – Frankrijk 10-0 Dhyan Chand 4, Roop Singh 3, Itiqar Ali Dara 2, Carlyle Tapsell
• India – Duitsland 8-1 Dhyan Chand 3, Itiqar Ali Dara 2, Roop Singh, Jaffar, Tapsell

1948: De meester krijgt een lesje

Na de oorlogonderbreking werd in 1948 eindelijk weer eens een Olympische Spelen georganiseerd. In Londen, de bakermat van de hockeysport. Nederland (brons) deed verdienstelijk mee, Pakistan bleek bij zijn eerste deelname (het land bestond pas sinds 1947) veel potentie voor de toekomst te hebben. In de finale stond de leerling (India) tegenover de meester (Groot-Brittannië). Het bleek een ongelijke strijd, voor de voormalige meester. Onder andere Balbir Singh (twee doelpunten) en de voortreffelijke Leslie Claudius maakten dat duidelijk.

De weg naar het goud

• India – Argentinië 9-1 Balbir Singh 6, Patrick Jansen 2, Kishan Lal
• India – Oostenrijk 8-0 Patrick Jansen 4, Kunwar D. Singh 2, Kishan Lal, Reginald Rodrigues
• India – Spanje 2-0 Tarlochan Singh, Kunwar D. Singh
• India – Nederland 2-1 Gerald Glacken, Kunwar D. Singh
• India – Gr.-Brittannië 4-0 Balbir Singh 2, Tarlochan Singh, Patrick Jansen

1952: Balbir Singh overklast iedereen

In het hockeytoernooi van 1952 hoefde India maar weinig wedstrijden te winnen voor het vijfde opeenvolgende goud. In een knockout-systeem kregen Nederland, Pakistan, Groot-Brittannië en India (uiteindelijk ook de top vier van dit toernooi) vrijaf voor de achtste finales. India had eerst weinig moeite met Oostenrijk, en vervolgens zorgde de watervlugge Balbir Singh ervoor dat India weer goud won. Eerst maakte hij alle doelpunten tegen Groot-Brittannië (3-1 winst), vervolgens scoorde hij tegen Nederland vijfmaal in een 6-1 overwinning. Die vijf staat nog steeds als Olympisch finalerecord – de wedstrijden in 1932 waren immers poulewedstrijden tussen drie landen.

De weg naar het goud

• India – Oostenrijk 4-0 Balbir Singh, Kunwar D. Singh, Raghbir Lal Sharma, Randhir Gentle
• India – Gr.-Brittannië 3-1 Balbir Singh 3
• India – Nederland 6-1 Balbir Singh 5, Kunwar D. Singh

1956: Zesde goud achter elkaar

India begon het toernooi in Melbourne met drie makkies. Afghanistan, USA en Singapore waren hockeydwergen en werden afgedroogd. Daarna ging het veel moeizamer. In de halve finale en de finale werd telkens nipt gewonnen. Eerst met 1-0 van Duitsland en daarna met 1-0 van Pakistan. Verzachtende omstandigheid was dat sterspeler Balbir Singh na de eerste wedstrijd geblesseerd raakte aan zijn hand. Hij speelde wel weer in de halve finale en finale, maar dat was enkel bedoeld om de tegenstander angst aan te jagen. Als topscoorder had India gelukkig nog Udham Singh achter de hand, die in dit toernooi 14 goals maakte.

De weg naar het goud

• India – Afghanistan 14-0 Balbir Singh 5, Udham Singh 4, Randhir Gentle 3, Gurdev Singh 2
• India – USA 16-0 Udham Singh 7, Hardayal Singh 4, Gurdev Singh 3, Leslie Claudius
• India – Singapore 6-0 Udham Singh 2, Charles Stephen 2, Hardayal Singh 1, Randhir Gentle
• India – DDR 1-0 Udham Singh
• India – Pakistan 1-0 Randhir Gentle

1960: Pakistan verstoort de droom

Het patent van India op Olympisch goud bleek tijdens de Olympische Spelen in Rome verlopen. In de poulewedstrijden was er voor zowel India als Pakistan geen vuiltje aan de lucht. Daarna werd het lastiger. India versloeg Australië en Groot-Brittannië op weg naar de finale, Pakistan won van Duitsland (2-1) en van Spanje (1-0). De finale was een gelijkopgaande strijd, waarin India voor het eerst in een Olympische wedstrijd niet wist te scoren. Pakistan maakte er wel een. Na dertig opeenvolgende overwinningen vond India zijn Waterloo.

De weg naar het zilver

• India – Denemarken 10-0 Prithipal Singh (3), Raghbir Bhola (3), Jaswant Singh (2), John Peter (2)
• India – Nederland 4-1 Prithipal Singh (2), Jaswant Singh (1), Raghbir Bhola (1)
• India – Nieuw-Zeeland 3-0 Raghbir Bhola (1), John Peter (1), Jaswant Singh (1)
• India – Australië 1-0 Raghbir Bhola (1)
• India – Groot-Brittannië 1-0 Udham Singh (1)
• India – Pakistan 0-1

1964: India herstelt zich in Tokio

Het toernooi in 1964 liet vooral zien dat het mondiale hockey in de breedte sterker werd. Grote uitslagen werden een uitzondering. India won nog een keer met 6-0 (van Hong Kong), maar speelde tot de finale ook twee keer gelijk tegen Spanje en de DDR. Finale-tegenstander Pakistan won wel al zijn wedstrijden tot de finale, maar ook drie keer met slechts één doelpunt verschil. Pakistan was India in feite ook voorbij – het won al de Aziatische Spelen in 1958 en 1962 en tussendoor de Olympische titel in 1960. Desondanks veroverde India via een strafbal van Mohinder Lal weer Olympisch goud. Op winst in het hevig gedevalueerde toernooi van 1980 (met alleen Spanje als concurrent) na, was het de laatste keer dat de Indiase sticktovenaars de wereld verbaasden.

De weg naar het goud

• India – België 2-0 Prithipal Singh (1), Hari Kaushik (1)
• India – DDR 1-1 Prithipal Singh (1)
• India – Spanje 1-1 Mohinder Lal (1)
• India – Hong Kong 6-0 Prithipal Singh (2), Darshan Singh (2), Harbinder Singh (2)
• India – Maleisië 3-1 Prithipal Singh (2), Harbinder Singh (1)
• India – Canada 3-0 Harbinder Singh (2), Prithipal Singh (1)
• India – Nederland 2-1 Prithipal Singh (1), John Peter (1)
• India – Australië 3-1 Prithipal Singh (2), Mohinder Lal (1)
• India – Pakistan 1-0 Mohinder Lal (1)