Paardensport: Eventing

De eventingsport, ook wel de military of samengestelde wedstrijd (SGW) genoemd, is een Olympische paardensport die bestaat uit dressuur, springen en een crosscountry. De veelzijdigheid van paard en ruiter worden op de proef gesteld. Bij de crosscountry springen paard en ruiter vaste hindernissen zoals boomstammen, waterpartijen, wallen en greppels.

Eventing

Eventing is een andere naam voor military of samengestelde wedstrijd (SGW). Samen met dressuur en springen is dit een discipline die op de Olympische Spelen verreden wordt. Bij een eventing of SGW moeten de combinaties een dressuurproef, een springparcours en een crosscountry (de ‘cross’) rijden. De meeste ruiters rijden eventingwedstrijden speciaal voor de cross. Het tempo ligt in de cross veel hoger dan bij dressuur of springen en is een stuk avontuurlijker.

Eventing is wat heftiger dan de andere Olympische paardensporten, met name door de cross. De cross wordt gereden in een natuurlijke omgeving, bijvoorbeeld in de bossen of weilanden, en er worden vaste hindernissen gereden. Dit zijn bijvoorbeeld boomstammen, sloten, picknicktafels en greppels. Dit is gevaarlijker dan het gewone springen, omdat de hindernissen niet meegeven als het paard er tegenaan stoot. Aangezien er wat meer risico’s kleven is tijdens de cross bij een eventingwedstrijd naast een cap ook een bodyprotector verplicht, en wordt het dragen van een ‘medical card’ (boekje met persoonlijke gegevens over ziekten en allergieën) en goede beenbescherming voor het paard sterk aangeraden door de KNHS.

Wedstrijdsport

SGW is de benaming voor de samengestelde wedstrijd op basisniveau, dat wil zeggen van klasse B tot en met klasse ZZ. De niveaus daarboven zijn internationaal en worden de eventing of (de ouderwetse term) military genoemd. In de eventing zijn ook weer vier niveaus, aangegeven met 1, 2, 3, of 4 sterren. Er zijn maar zes viersterren wedstrijden per jaar, namelijk in Adelaide, Badminton, Burghley, Lexington (Kentucky), Luhmühlen en Pau. Er zijn ook nog drie verschillende typen wedstrijden in de eventing.

De klassieke eventing wordt in drie dagen gereden, heet de CC long format en bestaat uit een dressuurproef, een uithoudingsproef en een springparcours. De uithoudingsproef bestaat uit een wegparcours, een steeplechase, nog een wegparcours en een crosscountry. Sinds 2006 worden de viersterren wedstrijden niet meer volgens de long format gereden, maar volgens de short format.

De CC short format wedstrijden is in principe hetzelfde als de CC long format, alleen vervallen in de uithoudingsproef de wegparcoursen en de steeplechase.

De CIC (Concours International Combine) heeft meer weg van een gewone SGW, maar dan op internationaal niveau. Er moet wederom een dressuurproef, springconcours en een cross gereden worden, maar dit gebeurt in één of twee dagen.

Hindernissen

Op- en afsprong

Een klassieke crosscountryhindernis is de op- en de afsprong, soms los van elkaar, soms gecombineerd. Paard en ruiter springen van een grondniveau naar een plateau dat hoger ligt of andersom. Zeker de afsprong is eng voor veel paarden, omdat ze niet weten waar ze uitkomen. Voor de opsprong is veel impuls vereist. Het paard moet krachtig omhoog komen, maar er moet niet te hard aangereden worden. Een hindernis waarbij je twee opsprongen en dan een afsprong hebt, heet een piano.

Waterbak

De waterbak is een hele bekende hindernis uit de crosscountry. In lagere klassen moet de combinatie het water in galopperen, later moet de combinatie er in springen, bijvoorbeeld door van een afsprong in het water te springen, of over een boomstam in het water.

Greppelhindernissen

Een greppel is een gat of sleuf in de grond waarover het paard moet springen. In hogere klassen wordt de greppel meestal gecombineerd met een andere soort sprong, bijvoorbeeld een haag achter de greppel over een boomstam boven de greppel.

Smalle hindernissen

De smalle vaste hindernissen zijn er vooral om de gehoorzaamheid van het paard te testen, omdat ze erg veel controle vragen. Een voorbeeld van een smalle hindernis is een boomstam die even hoog als breed is, soms in de vorm van een paddenstoel. Een andere veel geziene hindernis is de ‘punt’, een hindernis die aan een kant smal is en aan de andere kant breed. Een paard zal uit zichzelf langs de smalle kant weglopen, dus moet de ruiter veel controle hebben.

Overige hindernissen

Andere veel gebruikte hindernissen in de crosscountry zijn: de haag, hierbij springt het paard over een haag van coniferen of takken, en 'veegt' de hindernis daarbij. Dat betekent dat het paard niet helemaal over de haag hoeft te springen, maar kan hij met de voeten door de haag springen, want de haag veert mee. Een ander bekend voorbeeld is het 'heksenoog'. Bij een heksenoog spring de combinatie voor een gat in een bossage heen. Verder zijn veelgebruikte vaste hindernissen landhekken, bankjes en picknicktafels.

Wedstrijdeisen

Om aan een SGW op B-niveau mee te mogen doen moet een combinatie eerst ten minste één winstpunt in het B-springen hebben gehaald. Aan L wedstrijden mag meegedaan worden als de ruiter al in de L of hoger springt, een ruiter die met een pony mee wil doen mag als L SGW meedoen als hij B+4 of hoger is.

De paarden en pony’s van de ruiters die SGW willen starten moeten ten minste 4 jaar oud zijn voor de B en L-klasse, 5 jaar oud voor de M-klasse en 6 jaar oud voor de Z en ZZ-klasse. Ruiters die met een pony in de SGW rijden mogen deelnemen vanaf hun 8e jaar en mogen bij de pony’s blijven rijden tot hun 18e. Bij de paarden mag deelgenomen worden aan de SGW in de B en L-klasse als de ruiter 12 jaar oud is, M vanaf het 13e jaar en Z en ZZ pas vanaf het 17e jaar.

Omdat een SGW of eventing uit meerdere onderdelen bestaat, en dus meer vraagt van paard en ruiter corresponderen de klasses niet helemaal met die uit het dressuur en springen. De M-klasse dressuur staat ongeveer gelijk aan de Z-klasse dressuur in de SWG. In het Olympisch niveau liggen de niveaus wel wat dichter bij elkaar.

Eventing vraagt veelzijdigheid van paard en ruiter, maar vooral ook moed. De hindernissen in de cross zijn zoals hierboven genoemd is gevaarlijker dan gewone springhindernissen, en vaak voor paarden angstaanjagend.

Bij de SGW of eventingwedstrijden is er tijdens de cross, in tegenstelling tot bij dressuur en springen, geen verplicht tenue, naast de veiligheidskledingstukken dan. Bij SGW wedstrijden rijden de ruiters dan ook vaak in felle kleuren, en zijn de jasjes, caps, dekjes en beenbeschermers van de paarden bijpassend.