Tiqui-taca-voetbal: Barcelona ('06-'11) en Spanje ('08-'12)

In de loop der jaren zijn er heel wat teams die tot de verbeelding hebben gesproken. Het Spaans voetbalelftal uit het begin van de 21-ste eeuw is een dergelijk team. In navolging van Barcelona ging dit team kort combinatiespel spelen in combinatie met pressievoetbal bij balverlies. Dit tiqui-taca-voetbal zorgde voor de grootste succesperiode van het Spaanse nationale team en van Barcelona.

Barcelona

Periode Rijkaard (2003-2008)

Vanuit de beroemde Barcelona-jeugdopleiding kwamen er rondom de eeuwwisseling geweldige talenten voort. Puyol, Xavi, Iniesta maakten één voor één hun opwachting in het eerste team. In 2004 voegde het Argentijnse wonderkind Lionel Messi zich bij dit gezelschap. Trainer Frank Rijkaard (en zijn souffleur Johan Cruijff) kon hiermee zijn gedroomde voetbal gaan spelen. In balbezit kort combinatiespel, bij balverlies volle pressie, desnoods tot in het vijfmetergebied van de tegenstander. Elk seizoen ging Barcelona beter spelen. In 2006 leidde dit tot het winnen van de Champions League.

Periode Guardiola (2008-2012)

In 2008 nam een andere Cruijff-adept Pep Guardiola het roer over. Hij voegde nog meer zelf opgeleide spelers toe aan het team, zoals Sergio Busquets en Pedro.Gerard Piqué werd teruggehaald van Manchester United. Guardiola borduurde voort op het werk van Rijkaard, maar zat nog korter op het elftal. Bovendien voegde hij elementen toe aan het spel. Zo introduceerde hij de 6 seconden regel, die inhield dat bij balverlies Barcelona direct druk op de bal moet geven om binnen de zes seconden weer in balbezit te zijn.

Op 2 mei 2009 beleefd het tiqui-taca-voetbal één van zijn hoogtepunten. Barcelona versloeg in een volgepakt Estadio Bernabeu Real Madrid met 2-6. Na een 2-3 ruststand woeden de Madridlenen in de tweede helft volledig weggetikt. Guardiola verraste de tegenstander door Etoó als rechterspits op te stellen en Messi van de rechterflank weg te halen en als aanvallende middenvelder te laten spelen. Deze succesvolle variant werd later de vaste opstelling. Een paar weken later veroverde Barcelona de Champions League ten koste van titelverdediger Manchester United. Twee jaar later in 2011 was het weer raak tegen Manchester United in de Champions League finale.

Prijzen

• Wereldbeker: 2009, 2011
• Champions League: 2006, 2009, 2011
• Europese Supercup: 2009, 2011
• Landskampioen: 2006, 2009, 2010, 2011
• Spaanse beker: 2009

Belangrijkste spelers

Spaanse nationale ploeg

Periode Luis Aragonés (2004-2008)

Vanaf medio 2004 was Luis Aragonés bondscoach van Spanje. Net als zijn voorgangers kreeg hij in zijn eerste campagne te maken met een zeer gemakkelijke kwalificatie, maar op het toernooi zelf werd kanshebber Spanje wederom vrij vlot uitgeschakeld. Op het wereldkampioenschap van 2006 kwam Spanje niet verder dan de achtste finale. Aragonés nam een drastische maatregel. Hij zag het goede Tiqui-taca-voetbal van Barcelona met veel Spanjaarden wel zitten om te gebruiken als speelstijl voor het nationaal elftal. Alleen dan was er geen plaats voor het Real Madrid-icoon Raúl González Blanco die al 102 maal voor Spanje had gespeeld.

Aragonés nam de gok en ging vol voor het voetbal van Barcelona. Echter hij had nog wel enkele spelers van Real Madrid nodig. Om de jarenlange vete tussen Madrid en Barcelona te "lijmen" maakte hij de enkele spelers van Real Madrid extra belangrijk, door bijvoorbeeld Iker Cassilas aanvoerder te maken en Sergio Ramos consequent op te stellen. Het bleek te werken, hoewel de spelers van Real en Barcelona geen vrienden van elkaar werden, won Spanje in 2008 de Europese titel. Fernando Torres scoorde in de finale tegen Duitsland het enige doelpunt. De tweede internationale Spaanse prijs sinds de EK-titel van 1964.

Periode Vicente del Bosque (vanaf 2008)

Na het gewonnen EK, nam de oud Real Madrid-speler Vicente del Bosque het roer over. Een slimme zet van de Spaanse bond, want nu werd het Real Madrid-gehalte een beetje verhoogd, terwijl op het veld steeds meer Barcelona-spelers kwamen te staan. Daarentegen verhuisde medio 2009 Xabi Alonso van Liverpool naar Real Madrid, een extra Real-speler op het veld. Onder leiding van de rustige del Bosque won Spanje in 2010 voor het eerst de wereldtitel voetbal ten koste van Nederland. Andrés Iniesta maakte in de verlenging het beslissende doelpunt.

Tijdens het gewonnen EK 2012 speelde Spanje soms zonder echte diepe aanvaller, maar met Fabregas als teruggetrokken spits. Spanje prolongeerde zodoende als eerste land zijn Europese titel voetbal. Drie internationale prijzen achter elkaar met vrijwel hetzelfde team! Op het wereldkampioenschap in 2014 ging het echter helemaal mis met Spanje. De belangrijkste spelers waren over hun hoogtepunt heen (Carles Puyol zat niet meer bij de selectie, aanvoerder Cassilas keepte een slecht toernooi en na het WK stopte de oudgediende Xavi als international). Na één ronde kon Spanje al naar huis. Na dit mislukte wereldkampioenschap gingen er geluiden op om het elftal te hervormen. In feite was het gewonnen EK 2012 al het einde van dit bijzonder team.

Prijzen

• Wereldkampioen: 2010
• Europees kampioen: 2008, 2012

Belangrijkste spelers (minimaal 2 gespeelde finales)