Manchester United: geliefde en verguisde spelers
De naam Manchester United bestaat sinds 1902. In de afgelopen eeuw heeft de club altijd een naam gehad dat het onderdak verleende aan rebellen; voetballers die niet volgens de algehele opvattingen handelden. De fans van Manchester United hebben echter altijd achter deze spelers gestaan, dit is terug te zien aan de grote spandoeken die nog steeds in het stadion van de club hangen.
Inhoudsopgave
De fans van Manchester United
De fans van Manchester United behoren tot de meest trouwe van heel Engeland. Zij zullen zich nooit tegen de club en haar eigen spelers keren. Mocht het niet goed gaan dan zijn deze fans het voorbeeld van een twaalfde man. Onbevooroordeeld staan zij achter alles wat hun club is. Mocht een speler buiten Manchester niet geliefd zijn, dan werd hij binnen het stadion vereerd! Sprak heel de wereld schande van het gedrag van een speler? De fans van Manchester United adoreerden hem juist om dit gedrag. Dit alles komt voort uit de geschiedenis van de stad Manchester en de wijk Trafford, waar het stadion is gelegen. Alles buiten deze omgeving was de boze buitenwereld waar men tegenin moest gaan. De mensen wilden geen marionet zijn, maar eigen baas. Zij bepaalden zelf hun lot, niet de boze buitenwereld.
Cristiano Ronaldo
Eén van ’s werelds beste spelers anno 2015 begon in 2004 zijn carrière bij Manchester United. De toen nog onbekende Portugese tiener stal direct de harten van iedereen verbonden aan de club. Samen met een andere tiener, Wayne Rooney, was hij een grote plaag voor iedere defensie. Een opstootje tussen beide spelers op het WK 2006 in Duitsland zorgde er echter voor dat Cristiano Ronaldo in Engeland public enemy nummer 1 werd. Hij wist de scheidsrechter zo te beïnvloeden dat deze Rooney rood gaf en Portugal de wedstrijd uiteindelijk won. Ondanks de openlijke steun van zijn jonge ploeggenoot kon de Portugees in Engeland niets meer goed doen. Alleen op Old Trafford was hij de grote held! Elk balcontact, goed of slecht, zorgde voor een orkaan van geluid van het hondstrouwe publiek.
Rio Ferdinand
Rio Ferdinand begon zijn carrière in Manchester in de zomer van 2002. Hij werd overgenomen voor een toenmalig recordbedrag voor een verdediger. Door miscommunicatie tussen zijn club en de dopingautoriteit in Engeland miste hij in september 2003 een verplichte dopingtest. Ondanks dat hij nog geen anderhalve dag later een negatieve test afnam, was het al te laat. De Engelse voetbalbond vond hem een slecht voorbeeld voor de sport en schorste hem uiteindelijk tot 12 oktober 2004. Acties van fans, de club en zelfs de bondscoach hadden geen effect, Rio Ferdinand mocht niet deelnemen aan het EK die zomer.
Roy Keane
Roy Keane was, als arm Iers arbeiderskind, in de jeugd al regelmatig in de problemen gekomen. Zijn wil om te winnen en te slagen bracht hem vaak in de problemen, maar dit was ook direct zijn kracht. Keane’s carrière bij Manchester United begon in de zomer van 1992 toen hij voor een, toenmalig, Brits recordbedrag van 3,75 miljoen Pond werd gekocht van Nottingham Forrest. In zijn tijd bij de club, die tot het najaar van 2005 zou duren, is hij iedere penny waard gebleken. In 2002 ging het mis; Ierland, met Keane als aanvoerder, plaatste zich verrassend voor het WK. Echter vond Keane dat de faciliteiten die door de Ierse nationale bond geregeld waren totaal niet aan de hedendaagse standaard voldeden. Hij raakte hierover in conflict met de toenmalige bondscoach en mocht als gevolg hiervan zijn koffers pakken en terug naar Manchester vliegen. Heel Ierland was boos, maar in Manchester was hij een held! Alleen de United-standaard was goed genoeg.
David Beckham
David Beckham is één van de zes spelers die bekend staan als Fergie’s Fledgelings. Zes spelers die, vanuit de eigen jeugdopleiding komend, de club naar grote successen hebben geleid. Beckham tekende zijn eerste contract bij de club in de zomer van 1995. Als grote ster van het Engelse voetbalelftal nam hij in 1998 deel aan het Wereldkampioenschap in Frankrijk. Het WK werd een debacle en heel Engeland legde de schuld bij Beckham neer. Hij was de man die zich in de tweede ronde liet verleiden tot het natrappen van een tegenstander, hij kreeg de rode kaart en Engeland was met tien man niet opwassen tegen Argentinië. Een seizoen lang werd hij overal waar hij kwam uitgefloten, verbaal aangevallen en bedreigd. Alleen in Manchester stond men achter hem.
Eric Cantona
De carrière van Eric Cantona bij Manchester United begon in november 1992. Hij werd toen voor een schamel bedrag van nog geen twee miljoen Pond overgenomen van concurrent Leeds United. Toenmalig coach Sir Alex Ferguson wist wat hij binnenhaalde; Cantona had in zijn thuisland Frankrijk al een zeer slechte naam opgebouwd. Hij was meerdere malen in opspraak gekomen, zowel bij zijn clubs als bij de nationale ploeg. Bij United vond hij echter de warmte die hij zocht. In januari 1995 ging het toch mis; hij kreeg rood in een uitwedstrijd bij Crystal Palace en werd bij het verlaten van het veld onheus bejegend door een fan van de thuisclub. Cantona reageerde met een karatetrap over de reclameborden heen. Gevolg was een schorsing van negen maanden en een seizoen zonder prijzen voor Manchester United. Hij kwam terug in oktober, in een thuiswedstrijd tegen aartsrivaal Liverpool, en scoorde meteen weer. Hiermee bezorgde hij zichzelf de heldenstatus bij de fans. Zijn plotselinge vertrek uit het voetbal, Cantona was klaar met alles er omheen, in de zomer van 1997 werd hem dan ook door alle fans vergeven.
George Best
George Best wordt gezien als één van de beste voetballers die nooit op een Wereld- of Europees Kampioenschap hebben gespeeld. Hij was afkomstig uit Noord-Ierland, hier waren te weinig goede spelers om kans te maken op kwalificatie. Voor zijn club schitterde hij wel week in week uit. Vanaf de start van zijn carrière in 1964 wist hij in 318 wedstrijden 128 doelpunten te maken. Hij speelde in totaal twaalf seizoenen voor de club. De laatste periode werd steeds meer gekenmerkt door zijn activiteiten buiten de club. Drugs, vrouwen en alcohol zorgden ervoor dat hij trainingen en, later ook, wedstrijden ging missen. Ondanks dat is hij voor de fans en de club altijd een icoon gebleven. Heel Manchester en alles wat de club lief was werd in rouw gedompeld toen op 25 november 2005 gemeld werd dat hij was overleden aan de gevolgen van zijn jarenlange verslaving en slechte levensstijl.
Lees verder